پایداری خاک دانه ها در تیمارهای مختلف شوری و مواد آلی خاک در حضور کرم خاکی آنسیک(Lumbricus terrestris L.) در شرایط گلخانه ای

اثر مواد آلی بر پایداری خاک دانه ها در حضور کرم خاکی برای حفظ حاصل خیزی و کیفیت خاک دارای اهمیت بسیاری می باشد و ممکن است در محیط های شور متفاوت از محیط های غیرشور باشد. هدف این پژوهش بررسی اثرات متقابل شوری خاک و مواد آلی بر پایداری خاک دانه ها در خاک تلقیح شده با کرم خاکی آنسیک (Lumbricus terrestris L.) بود. در این پژوهش اثر سه سطح شوری (2، 4 و 8 دسی زیمنس بر متر) با استفاده از نمک کلرید سدیم و خاک شاهد و سه نوع ماده آلی (کود گاوی، بقایای یونجه و ذرت) به اضافه خاک فاقد ماده آلی به عنوان شاهد به صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط یکنواخت و کنترل شده ی گلخانه ای به مدت 19 هفته مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. در پایان 19 هفته پایداری خاک دانه ها به روش مرطوب اندازه گیری شد. نتایج نشان داد شاخص های پایداری خاک دانه ها با افزایش سطح شوری بین حداقل 1/0 و حداکثر 24 درصد کاهش یافت. مواد آلی اضافه شده به خاک های شور و غیرشور سبب بهبود پایداری خاک دانه ها (بین 1 تا 53 درصد) به روش مرطوب گردیدند. اثر مواد آلی گوناگون بر پایداری خاک دانه ها و در نتیجه ساختمان خاک در سطوح مختلف شوری اغلب متفاوت بود. به طور خلاصه، نتایج بیانگر آن است که شوری موجب کاهش پایداری خاک دانه ها می گردد و استفاده از بقایای گیاهی و کود حیوانی می تواند از طریق تاثیر مثبت بر جامعه میکروبی، تغذیه کرم خاکی و فعالیت آن ها، تا حدودی از اثرات منفی شوری بکاهند.