رابطه بین یافته های معاینات ذهنی، فیزیکی و الکتروفیزیولوژی درمبتلایان به سندرم تونل کارپ

سندرم تونل کارپ (Carpal Tunnel Syndrome، CTS) شایع ترین نوروپاتی گیرافتادگی عصب محیطی در اندام فوقانی است که بوسیله معاینات ذهنی، فیزیکی و الکتروفیزیولوژی ارزیابی می شود. هدف این مطالعه بررسی روابط بین مقیاس های فوق در بیمارن CTS است.
25 بیمار مبتلا به CTS (مجموعا 40 دست مبتلا) با شدت گرفتاری خفیف تا متوسط انتخاب شدند. ملاک های مختلف ارزیابی CTS شامل معاینه ذهنی (مقیاس شدت سمپتوم ها، مقیاس وضعیت عملکردی و مقیاس بصری درد)، تست های فیزیکی (علامت فالن و آزمون تانسیون عصب مدین) و بررسی های هدایت عصبی (زمان تاخیری هدایت دیستال حسی و حرکتی عصب مدین) از بیماران ثبت شد. آمار توصیفی و همبستگی بین متغیرهای مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در بین ملاک های مختلف ارزیابی CTS، بالاترین میزان همبستگی بین مقیاس های ذهنی وجود داشت؛ در حالیکه بین یافته های الکتروفیزیولوژی با یکدیگر همبستگی پایین و بین مقیاس های ذهنی و آزمون تانسیون عصب مدین همبستگی پایین تا متوسط یافت شد. بین مقیاس های ذهنی و یافته های الکتروفیزیولوژی و نیز بین آزمون تانسیون عصب مدین و یافته های الکتروفیزیولوژی همبستگی معنی داری مشاهده نشد.
هر یک از ملاک های مختلف ارزیابی بیماران CTS ارزش خاص خود را داشته و جنبه متفاوتی از بیماری را ارزیابی می کنند، فلذا بهبودی در ملاکهای ارزیابی ذهنی و یا تست های فیزیکی لزوما بر بهبودی الکتروفیزیولوژی (شاخص های هدایت عصبی) دلالت نداشته و نمی توانند به جای یکدیگر مورد استفاده قرار گیرند.