تاثیر منوکسیدکربن محیط بر میزان سقط خودبخودی سه ماهه اول بارداری در شهر تهران

آلودگی هوا یکی از مشکلات مهم شهرهای بزرگ و صنعتی است و به طور جدی سلامت ساکنین این شهرها به خصوص افراد پر خطر از جمله زنان باردار را تهدید می کند. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر منوکسیدکربن محیط بر میزان سقط خودبخودی جنین بود.
پژوهش حاضر، مطالعه ای مورد-شاهدی است که در مقطع زمانی تیرماه تا بهمن ماه 1389بر روی 148 سقط خودبخودی و 148 خانم باردار انجام شد. نمونه ها به صورت در دسترس، از 10 بیمارستان در سطح شهر تهران جمع آوری شدند و ارتباط بین منوکسیدکربن به عنوان آلاینده محیطی و سقط خودبخودی مورد بررسی قرار گرفت.
دو گروه از نظر سن، سن همسر، سن اولین زایمان، میزان تحصیلات، متوسط درآمد خانوار، نوع و فاصله با زایمان قبلی، سابقه سقط قبلی، پاریتی، شاخص توده بدن، مدت زمان اقامت در تهران، مدت زمان کاری و مدت زمانی که در طی روز بیرون از منزل سپری می کردند، همسان بودند (05/0 > P). یافته های حاصل از آزمون آماری T-test نشان داد که میانگین غلظت منواکسیدکربن محیط در گروه مورد(PPM09/2±09/4) به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد(PPM 07/1±81/2) بود(001/0 > P). و همچنین سقط جنین در این مناطق 98/1 برابر بیشتر بود(53/2 –55/1 CI95%). جهت بررسی ارتباط میان سن حاملگی و غلظت منوکسیدکربن محیط از مدل رگرسیون خطی استفاده شد که نتایج نشان دهنده ارتباط آماری معکوس میان دو متغیر مذکور بود (001/0 > P).
یافته های پژوهش نشان داد که میان غلظت منوکسیدکربن موجود در محیط و وقوع سقط خودبخودی جنین رابطه معنی داری وجود دارد.