بررسی تاثیر آموزش حضوری (سخنرانی) و غیر حضوری (کتابچه-یاد آوریReminder) بر میزان آگاهی، نگرش و عملکرد مراقبین از اختلال اتونومیک دیس رفلکسی در جانبازان نخاعی شهر تهران در سال 1389

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر دو روش آموزشی بر ارتقای میزان آگاهی، نگرش و عملکرد مراقبین آسیب نخاعی از سندروم اتونومیک دیس رفلکسی در جانبازان نخاعی انجام شده است.
در این مطالعه نیمه تجربی 73 پرستار زن و مرد که به روش مبنی بر هدف انتخاب و آگاهی، نگرش و عملکرد مراقبین با پرسشنامه محقق ساخته پس از کسب روایی و پایایی (6/ 0r=) سنجیده شد که شامل سوالات دموگرافیک و سوالات مربوط به آگاهی، نگرش و عملکرد از اتونومیک دیس رفلکسی بود. بعد از اجرای دو روش آموزش حضوری (سخنرانی) و غیر حضوری (کتابچه-یادآوری r eminder) مجددا KAP مراقبین از اتونومیک دیس رفلکسی با همان پرسشنامه مورد ارزیابی و پاسخ سوالات دو گروه با هم مقایسه و یافته ها با برنامه آماری (SPSS 11) و آمار توصیفی، آزمون tمستقل و t زوجی تجزیه و تحلیل شد.
میانگین سابقه کاری پرستاری در گروه غیر حضوری6/8 ± 11 و در گروه حضوری 8 ± 15 سال و میانگین سابقه کار با بیماران آسیب نخاعی در گروه غیر حضوری 6/3 ± 8/6 و در گروه حضوری 5/5 ± 4 /7 سال و میانگین نمرات آگاهی واحدهای پژوهشی در هر دو گروه قبل از مداخله ضعیف و بعد از مداخله در هر دو گروه خوب و میانگین نمرات نگرش و عملکرد واحدهای پژوهشی در هر دو گروه قبل از مداخله در حد متوسط و بعد از مداخله در هر دو گروه در حد خوب می باشد. تفاوت معنی داری بین نمرات آگاهی، نگرش عملکرد در روش حضوری و غیر حضوری وجود ندارد(001/0>p). روش حضوری و غیر حضوری سبب ارتقاء KAP پرستاران از اتونومیک دیس رفلکسی شده و هر دو روش آموزشی تاثیر یکسانی در KAP مراقبین دارد. کلید واژه ها: آگاهی، نگرش، عملکرد، اتونومیک دیس رفلکسی