تاثیر نمایه ی توده ی بدن، نسبت دور کمر به باسن و مجموع آن ها در پیش بینی خطر بروز سکته ی قلبی در مردان: مطالعه ی قند و لیپید تهران
چاقی از جمله عوامل خطرساز ماژور بیماری های قلبی عروقی به ویژه سکته ی قلبی می باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی BMI، WHR و ترکیب آن ها در پیش بینی خطر سکته ی قلبی در مردان انجام گرفت.
از مجموع 5183 نفر با سن بالاتر از 30 سال در مطالعه ی قند و لیپید تهران، 2206 نفر (5/42%) مرد بودند که به طور میانگین 7/6 سال مورد پی گیری قرار گرفته بودند. دو شاخص BMI وWHR به نرمال استاندارد تبدیل، سپس با هم جمع شدند، و متغیر جدید (متغیرZ) تعریف گردید. داده ها با استفاده از رگرسیون خطرات نسبی Cox تجزیه و تحلیل گردید.
از 2206 مرد مورد بررسی، 53 نفر دچار سکته ی قلبی شده بودند که میزان بروز سالیانه ی سکته ی قلبی 390 در 100000 نفر برآورد گردید. خطر نسبی (RR) سکته ی قلبی در مردانی که بالاتر از چارک سوم BMI و WHR بودند به ترتیب 7/2 و 9/3 برابر بیشتر از مردانی بود که در چارک اول بودند (01/0P<). رگرسیون خطرات نسبی COX با حذف متغیر مخدوش کننده ی سن نشان داد WHR شاخص بهتری نسبت به BMI در پیش بینی خطر سکته ی قلبی در مردان است. مدل رگرسیون خطرات نسبی COX نشان داد متغیرZ (ترکیب دو شاخص BMI وWHR) با دقت بیشتری می تواند خطر بروز سکته ی قلبی در مردان را پیش بینی نماید، به طوری که با افزایش هر واحد به نمرات Z احتمال بروز سکته ی قلبی 29% افزایش می یابد.
ترکیب دو شاخص WHR و BMI شاخص مهم تری نسبت به WHR و BMI به تنهایی در پیش بینی خطر سکته ی قلبی است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.