تاثیر آموزش ایمن سازی در برابر فشار روانی بر افزایش ابراز وجود دانش آموزان دختر معلول جسمی حرکتی دوره متوسطه شهر اصفهان در سال1389

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش ایمن سازی در برابر فشار روانی بر میزان ابراز وجود، میزان احتمال بروز رفتار غیرجراتمندانه و درجه ناراحتی دانش آموزان معلول جسمی حرکتی دختر انجام گرفت. در این مطالعه به شیوه نیمه تجربی، از کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه مدرسه معلولان جسمی حرکتی شهر اصفهان در سال 1389، 21 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی (10 نفر) و گواه (11 نفر) قرار گرفتند. روش جمع آوری داده ها و ابزار پژوهش: به منظور گردآوری داده ها در این پژوهش از پرسشنامه ابراز وجود گمبریل ریچی استفاده شده است. به این ترتیب پیش از برگزاری اولین جلسه آموزش ایمن سازی در مقابل فشار روانی با استفاده از پرسشنامه ابراز وجود در مورد گروه آزمایشی وگواه، پیش آزمون اجرا شد؛ سپس برای گروه آزمایشی 8 جلسه هفتگی 90 دقیقه ای برنامه آموزشی برگزار شد. در هر یک از این جلسات یکی از مهارت های اساسی مطرح شده در مدل مایکنبام آموزش داده و بلافاصله بعد از اتمام جلسات آموزشی بر روی هر دو گروه آزمایشی و گواه پس آزمون اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. تحلیل نتایج نشان داد که آموزش ایمن سازی در مقابل استرس باعث افزایش معنی دار ابراز وجود(01/0p<) شده و همچنین موجب کاهش احتمال بروز رفتار (01/0p<) و کاهش درجه ناراحتی (01/0p<) دانش آموزان معلول جسمی حرکتی دختر شده است. براساس یافته های پ‍‍ژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش ایمن سازی در برابر استرس موجب تقویت ابراز وجود دانش آموزان معلول جسمی حرکتی دختر می شود. لذا چنین برنامه ای به منظور افزایش توانایی دانش آموزان استثنایی به کلیه حرفه های دست اندر کار یادگیری این دانش آموزان پیشنهاد می شود.