بررسی عملکرد حفاظت گرمایی مواد تغییردهنده فاز بر پایه پلی اتیلن گلیکول

مواد تغییردهنده فاز موادی با گرمای ذوب زیاد هستند که با ذوب یا انجماد در دمای معین قابلیت ذخیره و آزادکردن مقادیر زیادی انرژی را دارند. از این پدیده می توان در کاربردهای حفاظت گرمایی یا ذخیره انرژی گرمایی استفاده کرد. از روش هایی که برای جلوگیری از نشت مواد تغ ییردهنده فاز به بیرون از ساختاری که در آن قرار گرفته اند، استفاده می شود، آمیخت هکردن آنها با پلیمرهاست. مسئله مهم در این زمینه انتخاب پلیمر مناسب و سازگار با این مواد به عنوان نگه دارنده، درصد بهینه مواد تغ ییردهنده فاز در بستر پلیمر و چگونگی ریزساختار مناسب پلیمر و مواد تغ ییردهنده فاز برای کارایی بهتر سامانه حفاظت گرمایی است. در این پژوهش، اثر پلی اتیلن گلیکول به عنوان ماده تغ ییردهنده فاز در بستر اپوکسی، بر حفاظت گرمایی بررسی شده است. آزمون کاربردی ویژه ای برای بررسی و مقایسه رفتار دما زمان نمونه ها طراحی شد و آزمون های DSC و SEM برای تعیین و مطالعه گرمای ذوب نمونه ها و ریزساختار آمیخته ها به کار گرفته شد. نتایج نشان می دهد، درصد بهینه برای پلی اتیلن گلیکول 60 درصد وزنی است. همچنین، نتایج آزمون کاربردی نشان می دهد، افزایش درصد مواد تغییردهنده فاز سبب بهبود حفاظت گرمایی می شود. شیب اولیه افزایش دما در نمونه های حاوی مواد تغ ییردهنده فاز در مقایسه با نمونه اپوکسی کمتر است. در ناحیه ذوب مواد تغ ییردهنده فاز، افزایش دما بسیار کاهش میی ابد و یک ناحیه جلگ های در نمودار دما زمان ایجاد می کند. اختلاف دما با نمونه اپوکسی در این ناحیه برای نمونه 60 درصد وزنی پلی اتیلن گلیکول در حدود 15° C است و زمان تاخیر افزایش دما)تا 60° C (نسبت به نمونه اپوکسی در حدود 22 min است