مقایسه دقت تکنیک های مختلف قالب گیری در قالب های سطح اباتمنت در ایمپلنت های دندانی با طرح All-on-4

دستیابی به Passive fit در سوپرااستراکچرهای متکی بر ایمپلنت یکی از رموز موفقیت درمان های ایمپلنت می باشد. متغیرهای مختلفی این مسئله را تحت تاثیر قرار می دهند که یکی از آنها تکنیک قالب گیری می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی سه بعدی قالب گیری مستقیم و غیرمستقیم از سطح اباتمنت مولتی یونیت در طرح درمان All-On-4 بود.
در این تحقیق یک ماگزیلای آکریلی تهیه شد و 4 مدل فیکسچر برنمارک به روش All-On-4 در آن قرار داده شد. اباتمنت های مولتی یونیت بر روی فیکسچرها بسته شد و دو تری اختصاصی باز و بسته جهت قالب گیری های مستقیم و غیرمستقیم تهیه شد. 10 قالب به روش مستقیم و 10 قالب به روش غیرمستقیم با استفاده از ترانسفرهای قالب گیری مربوطه تهیه شد. پس از تهیه کست ها موقعیت ایمپلنت ها در محورهای X، Y، Z، θ و r با استفاده از دستگاه Coordinate Measuring Machine (CMM) با مدل اصلی مقایسه شد. اطلاعات به دست آمده با آنالیز آماری T-test ارزیابی شد.
نتایج نشان داد استفاده از تکنیک مستقیم به طور معنی داری از دقت بالاتری نسبت به تکنیک غیرمستقیم برخوردار بود (001/0>P).
نتایج این مطالعه تفاوت معنی داری از نظر جابجایی چرخشی Δθ و جابجایی خطی Δr در دو تکنیک قالب گیری مستقیم و غیرمستقیم نشان داد. همچنین تفاوت آماری معنی داری در Δx، Δy، Δz دیده شد. براساس یافته های این مطالعه تکنیک قالب گیری مستقیم از دقت بالاتری برخوردار است.