درک دانشجویان پرستاری از یادگیری در بخش های مراقبت های ویژه نوزادان با استفاده از رویکرد ژورنال نویسی بازاندیشانه

درک دانشجویان از عوامل تسهیل گر و بازدارنده در آموزش بالینی در برنامه ریزی جهت بهبود کیفیت آموزش بالینی موثر است. در این مطالعه سعی شده است با استفاده از ژورنال نویسی بازاندیشانه تجارب واقعی دانشجویان از یادگیری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان روشن گردد.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع کیفی اکتشافی می باشد. جهت جمع آوری داده ها از ژورنال نویسی بازاندیشانه استفاده شده است. با استفاده از نمونه گیری هدفمند، 25 دانشجوی پرستاری به صورت داوطلبانه وارد مطالعه شدند. از مشارکت کنندگان خواسته شد تجارب واقعی خود را در محیط بالین مکتوب نموده و در اختیار پژوهشگر قرار دهند. جامعه پژوهش، دانشجویان سال آخر پرستاری بودند. داده ها با استفاده از روش آنالیز داده های کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
چهار درون مایه اصلی به دست آمد که شامل اضطراب، رضایت از روبه رویی با مهارت جدید، ارتباطات بین فردی و صلاحیت بالینی مربیان بود.
از دیدگاه دانشجویان شرکت کننده تنش ناشی از کمبود مهارت بالینی مانع یادگیری در آنهاست. لذا صلاحیت بالینی مربیان و برنامه ریزی مناسب جهت بهبود مهارت دانشجویان از ضروریات می باشد. وجود ارتباطات بین فردی مثبت بین دانشجویان، مربیان و پرستاران موجب کاهش تنش دانشجویان خواهد شد. پیشنهاد می گردد که دست اندرکاران آموزش پرستاری با برنامه ریزی در جهت ارتقاء صلاحیت بالینی مربیان و بهبود ارتباطات بین فردی کوشا باشند.