اثر پرمنگنات پتاسیم، واکس و بسته بندی بر کیفیت و طول دوره انباری میوه موز

موز جزء میوه های فرازگرا است و کنترل فرایندهای مربوط به رسیدن آن در کاهش ضایعات این میوه موثر است. در این آزمایش تاثیر تیمارهای آماده سازی و بسته بندی شامل: کیسه پلاستیکی، واکس خوراکی + کیسه پلاستیکی، کیسه پلاستیکی + پرمنگنات پتاسیم (دو یا چهار گرم به ازای هر کیلوگرم میوه)، واکس + کیسه پلاستیکی + پرمنگنات پتاسیم در مدت پنج هفته انبارداری در سردخانه (14 درجه سلسیوس) بر کیفیت و خصوصیات میوه موز رقم کاوندیش بررسی شد. در فواصل زمانی 8، 16، 24، 32، و40 روز پس از انبارکردن نمونه برداری و شاخص های رسیدگی میوه شامل: سفتی گوشت، مواد جامد انحلال پذیر، pH آب میوه، کل کربوهیدرات ها، تانن، میزان ترکیبات فنلی کل، و قندهای پنتوز اندازه گیری شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار (هرتکرار شامل 4 میوه) و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان می دهد که تغییرات در رسیدن میوه های شاهد نگهداری شده در هوای آزاد شامل: افزایش در میزان مواد جامد انحلال پذیر و قند های پنتوز، کاهش در pH آبمیوه، سفتی گوشت، درصد گسی، و میزان ترکیبات فنلی معنی داری است. کاربرد تیمارهای واکس+ کیسه پلاستیکی و واکس+ کیسه پلاستیکی+ پرمنگنات پتاسیم به طور معنی داری موجب کند شدن فرایند رسیدن می شود. تیمارهای واکس+ کیسه پلاستیکی+ چهار گرم پرمنگنات پتاسیم بیشترین تاثیر را در جلوگیری از افزایش میزان مواد جامد انحلال پذیر، قند های پنتوز و کاهش pH آبمیوه، سفتی گوشت، درصد گسی و میزان ترکیبات فنلی دارند. همچنین تیمار پرمنگنات پتاسیم +کیسه پلاستیکی و واکس با جلوگیری از تاثیر اتیلن، سبب تاخیر در رسیدگی میوه های موز می شود.