ارزشیابی فصلی بقایای آلاینده های آلی پایدار در آبهای تالاب بین المللی انزلی، ایران

آلاینده های آلی پایدار مانند آفت کش های آلی کلره و بی فنیل های پلی کلرینه یکسری مواد هستند که در همه اجزای محیط زیست یافت می شوند. بطور کلی این ترکیبات به وسیله فعالیت های انسانی، از راه های متفاوتی تولید می شوند. این مواد بخاطر ویژگی های جهش زایی، سرطان زایی و سمیت بالایی که دارند برای محیط زیست و موجودات زنده خطرناک هستند. در این مطالعه غلظت 7 ایزومرPCBs، DDTs، HCHs، HCB، هپتاکلر، آلدرین، دیلدرین و آندوسولفان در آب تالاب بین​المللی انزلی در استان گیلان در دو فصل (زمستان و بهار) بوسیله دستگاه کروماتوگرافی گازی مجهز به آشکارساز رباینده الکترون انجام شد. در میان ترکیبات بی فنیل های پلی کلره، ایزومرهای 28 و 138 به ترتیب بیشترین و کمترین میزان را داشتند. همچنین ایزومر β-HCH در میان HCHs، هپتاکلر اپوکسید در میان ترکیبات سیکلودین ها و p،p/-DDE در میان DDTs، آفت کش های آلی کلره ی غالب موجود در نمونه های آب بودند. در تمام نمونه ها متوسط غلظت آفت کش های آلی کلره بیشتر از بی فنیل های پلی کلره بود، که این نشان از غالب بودن فعالیت های کشاورزی نسبت به صنعتی در منطقه دارد. در تمام نمونه ها غلظت های OCPs و PCBs در بهار بیشتر از زمستان بود. همچنین تفاوت معنی داری بین سه منطقه تالاب پیدا شد (05/0 P <). غلظت های OCPs و PCBs درتمام نمونه های شرق بیشتر از مرکز و غرب بود.