بررسی نقش مایه های تزیینی در جوراببافی منطقه آلاشت مازندران

روستاهای مازندران میراث دار هنرهای دستی و بومی است که در گذر زمان رو به فراموشی نهاده اند. بافته-های روستایی ازجمله هنرهای کاربردی است که حاصل تلفیق باورهای قومی و سلیقه ذوقی بافنده است. در جهت حفظ اصالت و هویت بومی، توجه به نقش مایه های غنی این آثار می تواند راه گشا باشد.
در حال حاضر روستای قدیمی آلاشت که امروزه یکی از شهرهای شهرستان سوادکوه محسوب می شود، از مراکز مهم تولید انواع بافته های بومی بهویژه جوراب بافی است. این پژوهش سعی دارد، نقش مایه های تزیینی به کاررفته در جوراب بافی منطقه آلاشت را معرفی کند.
اطلاعات اولیه در این پژوهش به شیوه میدانی از روستای آلاشت بهدست آمده است. همچنین از منابع مکتوب و اسناد کتابخانه ای نیز در تبیین این مقاله استفاده شده است. بر پایه تحقیقات توصیفیتحلیلی بهعملآمده در نقش مایه های جوراب آلاشت، نمود اشیاء و عناصر طبیعی در دست بافت ها بهگونه ای موجز و خلاصهشده، نمایانگر دیدگاه خلاقانه و تیزبین بافنده است. هنرمند بافنده، فرم های پیچیده را به فرمهای ساده و بی تکلف تبدیل کرده و در عین حال به ارزش نقش افزوده است. نقوش انسانی به ندرت در دست بافت ها دیدهشده، ولی نقش حیوانات، پرندگان، درختان و گیاهان کارکرد بهتری دارد.
اهداف مقاله1-شناخت و دستیابی به نقش مایه های جوراببافی منطقه آلاشت مازندران 2-شناخت ویژگی های بصری و مفاهیم پنهان در نقش مایه های جوراببافی منطقه آلاشت مازندران.
سوالات مقاله1-تنوع بصری و مفهومی نقش مایه های جوراببافی منطقه آلاشت چگونه است؟
2-مهم ترین مفاهیم نمادین مستتر در نقش مایه های منطقه آلاشت مازندران کدام است؟