بررسی رفتار و مقایسه آیین نامه های معتبر دنیا در زمینه ستون های مرکب بتنی و فولادی

اگرچه ستون های مرکب بتنی – فولادی در ساختمان ها و دیگر سازه ها به صورت گسترده ای بیش از 50 سال است که مورد استفاده قرار می گیرند و این روند در سرتاسر جهان رو به افزایش است، اما همچنان از لحاظ طراحی به این ستون ها همانند ستون های بتن آرمه و فولادی نگریسته می شود و از سهم همکاری توام بتن و فولاد چشم پوشی می شود. استفاده موثر و کارآمد از ستون های مرکب نیازمند به نگرشی متفاوت با ستونهای بتنی و فولادی برای ورود به پروسه طراحی این ستون ها می باشد. تعداد محدودی از آیین نامه های طراحی با درجه اطمینان بالایی مقرراتی را برای طراحی و اجرای ستون های مرکب بیان نموده اند که در این بین می توان به آیین نامه های AISC-2010، EC-4-2004، BS-5400-2005 اشاره نمود. اما هنوز هم شبهاتی در رفتار این اعضا وجود دارد. از اینرو در این مقاله سعی شده است با مقایسه نتایج مطالعات آزمایشگاهی انجام شده بر روی ستون های مرکب دایروی پرشده با بتن و استفاده از روابط ارائه شده در آیین نامه های AISC-2010، EC-4-2004، BS 5400-2005 نزدیک ترین آیین نامه به این نتایج مشخص شود، که مشخص شد آیین نامه EC-4-2004 نسبت به دو آیین نامه دیگر نزدیکی بیشتری به نتایج آزمایشگاهی دارد.