کاربرد روش های چند نشان گری FBAT-MM و FBAT-LC در بررسی ارتباط ژنتیکی برخی از میکروستلایت ها با میزان HDL-C در خانواده های دارای افراد مبتلا به سندرم متابولیک: مطالعه قند و لیپید تهران

بررسی چندین نشان گر نزدیک به هم، اطلاعات بیشتری را برای تعیین دقیق تر مکان بیماری با استفاده از آنالیز ارتباط ژنتیکی فراهم می آورد. این تحقیق ضمن معرفی روش های چند نشان گری FBAT-MM و FBAT-LC و به کار گیری آن ها، به مطالعه ارتباط ژنتیکی چند نشان گری برخی میکروستلایت های منتخب با میزان HDL-C برای شناخت نواحی ژنی موثر در سندرم متابولیک می پردازد.
تعداد 125 خانواده از بین شرکت کنندگان در مطالعه قند و لیپید تهران به گونه ای انتخاب شدند که حداقل یک نفر از اعضای آن ها مبتلا به سندرم متابولیک و حداقل دو نفر دچار کاهش HDL-C باشند. ارتباط ژنتیکی چندنشان گری HDL-C با برخی میکروستلایت های کروموزوم های 8، 11، 12 و 16، با به کار گیری روش های FBAT-MM و FBAT-LC بررسی گردید.
خانواده های مورد بررسی شامل 563 نفر (269 مرد و 294 زن) بودند. با به کارگیری روش FBAT-MM، تنها ارتباط ژنتیکی هم زمان سه میکروستلایت کروموزوم 11 با میزان HDL-C معنی دار شد(05/0

نتیجه گیری

FBAT-MM و FBAT-LC مشکلاتی مانند محافظه کاری بالا و توان پایین روش های چند نشان گری مشابه را ندارند. یافتن میکروستلایت های موثر در تغییرات HDL-C می تواند راه کار مناسبی را برای طراحی مطالعات بعدی برای یافتن ژن های مستعدکننده سندرم متابولیک، فراهم آورد.