بررسی میزان تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی فرانظری بر فعالیت جسمانی در دانشجویان

مداخلات آموزشی جهت ارتقای فعالیت جسمانی دانشجویان از اولویت های بهداشتی است. یکی از رویکردهای نظری برای ارتقا و نگهداشت فعالیت جسمانی، الگوی فرانظری (Trans-theoretical model) است. این پژوهش با هدف تعیین میزان تاثیر الگوی آموزشی فرانظری بر فعالیت جسمانی دانشجویان در سال 1390 اجرا شد.

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که با مشارکت 200 دانشجو (در دو گروه مداخله و شاهد) انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه ای چهار قسمتی مشتمل بر اطلاعات فردی، پرسش نامه مراحل تغییر فعالیت جسمانی (SECQ)، مقیاس سنجش خودکارامدی و مقیاس سنجش موازنه تصمیم گیری بود. مداخله آموزشی مبتنی بر الگوی فرانظری با روش های بحث گروهی و سخنرانی اجرا شد. بسته آموزشی شامل پمفلت، پوستر و فیلم بود. 8 هفته پس از اجرای آخرین جلسه آموزشی، داده های پس آزمون جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار 19SPSS و با شاخص های مرکزی و آزمون های McNemar و Paired t با سطح اطمینان 95 درصد تجزیه وتحلیل شد.

پیش از مداخله هیچ گونه اختلاف معنی داری بین شغل، وضعیت تاهل، میانگین سن افراد و مراحل تغییر فعالیت جسمانی در دو گروه آزمون و شاهد وجود نداشت (05/0 < P). در گروه آزمون مراحل فعالیت جسمانی به سمت مراحل فعال پیش رفت (001/0 > P)؛ اما در گروه شاهد مراحل فعالیت جسمانی تغییر معنی داری نداشت. نمره موازنه تصمیم گیری، خودکارامدی و میزان فعالیت جسمانی در گروه آزمون بر اثر آموزش افزایش معنی داری داشت (001/0 > P).

نتایج به دست آمده نشان داد که اجرای مداخلات آموزشی مبتنی بر الگوی فرانظری یکی از راهکارهای موثر در جهت ارتقای فعالیت جسمانی در دانشجویان است.