الوهیت و دین مداری در فرهنگ و هنر ایرانی
نویسنده:
چکیده:
الوهیت و دین مداری در فرهنگ و هنر ایرانی (بخش پایانی)با آن که تنها پس از حکومت صفویان است که شیعه گری به عنوان مذهب رسمی ایران شناخته می شود، در حکومت تیموریان نیز جمعیت قابل ملاحظه ای از شیعیان حتی در پایتخت آنان – هرات- زندگی می کرده اند. شواهدی مبتنی بر کتیبه ها و نقاشی های نگارگری نمایانگر این واقعیت است که شیعه گری کاملا«از طرف سلسله های تیموری و صفوی جایز شمرده می شده است. آنها آثار مذهیب را مورد حمایت قرار می داده اند و تمایل آنان به شیعه گری موجب افزایش و تقویت شهرت آنان می گشته است.
قواعد سبک های هنری مذهبی- به ویژه نگارگری و مصورسازی- که تحت حمایت ایلخانیان در قرن هشتم ه.ق توسعه یافته بود، در حکومت تیموریان با عناصر شیعه درآمیخته و در آن مستحیل گشته است. رعایت عناصر مذهبی در هنرهای کتاب آرایی در نمونه های باقی مانده از این دوران به وفور قابل مشاهده است.
حامیان ایرانی نسخه هایی را سفارش می داده اند که توسط هنرمندان مختلفی مصور شده اند. نسخه های مصور علاوه بر آثار منظوم، کتاب های تاریخی را نیز دربر می گرفته است. از میان تصاویر این نسخه ها، موضوع های مذهبی – به ویژه با گرایش های شیعی – به عنوان پس زمینه برای تحولات هنری دوره های مختلف تاریخی – به ویژه دوران ایلخانان به بعد – برگزیده شده است.
گرایش به موضوعات مذهبی در همه ی دوره های تاریخی ایران زمین – چه قبل و چه بعد از اسلام – موج می زند. عنایت عاشقانه نسبت به مبانی اندیشه ی دینی و ذات دین مداری در این هنر با همه ی شاخه های آن، مهم ترین عامل شکوفایی و مانایی فرهنگ و هنر ایرانی است – که توانسته است پیوسته در درازنای تاریخ به زیباترین شکل ها، نقش ها و رنگ ها رخ بنماید – و نیز مرکز ثقل توجه سرزمین های اسلامی در مسیر توسعه ی فرهنگ و هنر اسلامی بوده است.
قواعد سبک های هنری مذهبی- به ویژه نگارگری و مصورسازی- که تحت حمایت ایلخانیان در قرن هشتم ه.ق توسعه یافته بود، در حکومت تیموریان با عناصر شیعه درآمیخته و در آن مستحیل گشته است. رعایت عناصر مذهبی در هنرهای کتاب آرایی در نمونه های باقی مانده از این دوران به وفور قابل مشاهده است.
حامیان ایرانی نسخه هایی را سفارش می داده اند که توسط هنرمندان مختلفی مصور شده اند. نسخه های مصور علاوه بر آثار منظوم، کتاب های تاریخی را نیز دربر می گرفته است. از میان تصاویر این نسخه ها، موضوع های مذهبی – به ویژه با گرایش های شیعی – به عنوان پس زمینه برای تحولات هنری دوره های مختلف تاریخی – به ویژه دوران ایلخانان به بعد – برگزیده شده است.
گرایش به موضوعات مذهبی در همه ی دوره های تاریخی ایران زمین – چه قبل و چه بعد از اسلام – موج می زند. عنایت عاشقانه نسبت به مبانی اندیشه ی دینی و ذات دین مداری در این هنر با همه ی شاخه های آن، مهم ترین عامل شکوفایی و مانایی فرهنگ و هنر ایرانی است – که توانسته است پیوسته در درازنای تاریخ به زیباترین شکل ها، نقش ها و رنگ ها رخ بنماید – و نیز مرکز ثقل توجه سرزمین های اسلامی در مسیر توسعه ی فرهنگ و هنر اسلامی بوده است.
زبان:
فارسی
انتشار در:
در صفحه:
10
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p1058771