بررسی ارتباط سطح هموسیستئین سرم با تراکم استخوانی در خانم های یائسه مبتلا به استئوپروز

استئوپروز شایع ترین بیماری متابولیک استخوان است که با کاهش استحکام استخوان مشخص می شود. این مطالعه به منظور ارزیابی ارتباط سطح هموسیستنین سرم با تراکم استخوانی در خانم های یائسه انجام شد.
این مطالعه به صورت Case Control روی زنان بالای 50 سال که از طریق بررسی پرونده در دو گروه بیماران BMI T Score < -2.5 و کنترل 1-≤ BMI T. Score جای گرفتند انجام شد. سطح هموسیستئین در هر دو گروه چک و نتایج آزمایشگاه و اطلاعات دموگرافیکی بیماران با نرم افزار SPSS -18 و آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
200 بیمار وارد مطالعه شدند. نتایج نشان می دهند که شدت ارتباط بین سن و هموسیتئین و گروه کنترل از نظر آماری معنی دار نیست (65/0 P=) همچنین در گروه بیماران این ضریب همبستگی نیز معنی دار نمی باشد (24/0= P). به ازای یک سال افزایش سن فرد μmol/dl 51/0 به میزان هموسیستئین اضافه می شود که از نظر آماری معنی دار نمی باشد (32/0= P) همچنین میزان اثر بیماری در مقایسه با گروه کنترل معنی دار بود (001/0= P). میانگین و انحراف استاندارد هموسیستئین در گروه بیماران به ترتب 5/10 و 43/0 و در گروه کنترل 57/7 و 3/0 میکرومول در دسی لیتر می باشد که از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<) میانگین و انحراف استاندارد BMD در گروه بیماران به ترتیب 95/2- ±11/0 و در گروه کنترل 128/0±085/0 گرم در سانتی متر مربع می باشد. میانگین و انحراف استاندارد BMI در بیماران به ترتیب 54/0 ± 04/28 و در گروه کنترل 43/0 ± 41/30 بود که از نظر آماری نیز معنی دار می باشد (001/0P<).
این مطالعه نشان داد که هموسیستئین می تواند به عنوان یک Risk factor برای استئوپروز در زنان سالمند یائسه در نظر گرفته شود.