دارونما
نویسنده:
چکیده:
سالیان متمادی استکه درمان گران جهت درمان بیماری هادرهمه فرهنگ هاازروش های مختلفی بهره جسته اند، امادربرخی مواردازفنون یامواردی استفاده کرده اندکه امروزعلم داروشناسی آنهاراازنظردارویی بی اثرو بی خاصیت می داند، چنین عوامل بی اثری امروزه درروانشناسی پلاسیبو(دارونما)معروفند، امااین سوال وجود داردکه چگونه یک ماده خنثی وبی اثرباعث درمان وبهبودبیماری می شود؟ نظریه های مختلفی جهت تبیین اثرات پلاسیبوبوجودآمده اندکه از جهت نحوه بررسی وتبیین اثرات آن به دودسته غیر تعاملی وتعاملی تقسیم می شوند. نظریه های غیرتعاملی عبارتنداز: خصوصیات فردی،ویژگی های فراینددرمان وخصوصیات درمانگرونظریه های تعاملی شامل: سوگیری پژوهشگری، خطای گزارش دهی،انتظارات بیمار، اثرات شرطی شدن ونظریه ناهماهنگی شناختی می باشد.
کلیدواژگان:
پلاسیبو ، دارونما ، رواندرمانی
زبان:
فارسی
در صفحه:
66
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p1060351