اثرات پرایمینگ بذر و تاریخ کاشت بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و عملکرد نخود در شرایط دیم

به منظور بررسی تاثیر تیمارهای پرایمنیگ بذر در دو کشت انتظاری و بهاره نخود، آزمایشی در سال زراعی 88-1387 به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی به اجرا درآمد. در این آزمایش تاریخ کاشت انتظاری و بهاره به عنوان فاکتور اصلی و تیمارهای پرایمینگ شامل تیمار شاهد (بدون پرایم)، هیدروپرایمینگ، پرایمینگ با کلرید پتاسیم و کلرید کلسیم به عنوان اسموپرایمینگ و پرایمینگ با سولفات روی و اسید آسکوربیک به عنوان پرایمینگ غذایی در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که کشت انتظاری در مقایسه با کشت بهاره عملکرد بیش تری حاصل نمود، کاهش عملکرد در کشت بهاره عمدتا ناشی از تعداد دانه کم تر در هر بوته و تا حدی کاهش وزن هزار دانه بود. هم چنین نتایج نشان گر تاثیر منفی تیمارهای اسموپرایمینگ بر تعداد بوته در واحد سطح، وزن خشک بوته در گلدهی، عملکرد دانه و شاخص برداشت بود، در حالی که هیدروپرایمینگ و پرایمینگ با آسکوربات و سولفات روی عملکرد را در هر دو کشت انتظاری و بهاره افزایش دادند. با بررسی فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان مشخص گردید که در کشت بهاره نسبت به پاییزه فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز افزایش پیدا کرد، که به اعمال تنش خشکی بیش تر در کشت بهاره نسبت داده شد. در کل نتایج نشان داد که نقش آنتی اکسیدانی آنزیم پراکسیداز در حدود 20 برابر آنزیم کاتالاز بود و آنزیم پراکسیداز عامل دفاعی اصلی در کاهش خسارت اکسیداتیوی در نخود تحت تنش می باشد.