تاثیر پراکسید هیدروژن بر تنش کم آبی در گیاهان گل تکمه ای (Gomphrena globosa L.) و تاج خروس زینتی (Amaranthus tricolor L.)

به منظور بررسی اثر پراکسید هیدروژن به عنوان آنتی اکسیدان جهت کاهش صدمات ناشی از کمبود آب در گل تکمه ای و تاج خروس زینتی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش برای گل تکمه ای شامل سه غلظت مختلف از پراکسید هیدروژن، به صورت محلول پاشی (صفر، دو و نیم و پنج میلی مولار) و سه فاصله آبیاری (چهار، هفت و ده روز) و برای تاج خروس شامل سه غلظت صفر (شاهد)، دو و نیم و پنج میلی مولار و سه فاصله آبیاری دو، پنج و هشت روز بودند. نتایج نشان داد که محلول پاشی پراکسید هیدروژن می تواند وزن خشک ریشه و بخش هوایی در گل تکمه ای و تاج خروس را افزایش دهد، و از این طریق کاهش وزن ناشی از تنش خشکی را جبران نماید. با افزایش فاصله آبیاری صفاتی نظیر هدایت روزنه ای، کلروفیل کل و حجم ریشه کاهش معنی داری داشت. به طوری که برای گیاه گل تکمه ای کم ترین میزان صفات اندازه گیری شده در فاصله آبیاری 10 روز یک بار و گیاه تاج خروس هشت روز یکبار به دست آمد. بر همکنش خشکی و پراکسید هیدروژن برای هر دو گیاه در صفت وزن خشک اندام هوایی در سطح احتمال پنج درصد و در صفاتی نظیر نشت الکترولیت، محتوای رطوبت نسبی برگ، پرولین و مجموع طول ریشه در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. بدین ترتیب برای گیاه گل تکمه ای در تیمار شاهد (هر چهار روز آبیاری)، با افزایش پراکسید هیدروژن تا دو و نیم میلی مولار، وزن خشک اندام هوایی و مجموع طول ریشه به ترتیب برابر 20% و 91% نسبت به تیمار شاهد (صفر میلی مولار) افزایش یافت و با افزایش پراکسید هیدروژن تا غلظت 5 میلی مولار در همین سطح از خشکی کلروفیل کل 31% نسبت به شاهد پراکسید هیدروژن افزایش نشان داد. حجم و وزن خشک ریشه گیاه تاج خروس در سطح احتمال پنج درصد و وزن خشک اندام هوایی، هدایت روزنه ای، درصد نشت الکترولیت، میزان پرولین و طول ریشه در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. به طور کلی نتایج نشان می دهد که با استفاده از محلول پاشی پراکسید هیدروژن تنش اکسیداتیو حاصل از تنش خشکی کاهش می یابد.