پی جویی مقاومت علف هرز تاج خروس (Amaranthus sp.) به علف کش های رایج برخی مناطق چغندرکاری کشور

به منظور بررسی احتمال بروز مقاومت در علف هرز تاج خروس نسبت به علف کش های رایج در مزارع چغندر قند در چهار استان چغندرکاری کشور (خراسان، خوزستان، اصفهان و آذربایجان غربی)، آزمایش مزرعه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار در سال 1385 انجام شد. فاکتورها عبارت از سه توده علف هرز تاج خروس شامل دو توده مشکوک و یک توده حساس و سه تیمار علف کش شامل پیرامین (کلریدازون 80% WP)، بتانال آ-ام (دسمدیفام 15.7% EC) و شاهد بدون مصرف علف کش بودند. از آن جایی که خصوصیات ژنتیکی و مورفولوژیکی توده های مشکوک و حساس در هر منطقه منحصر به همان منطقه بود، آزمایش های هر منطقه به صورت مجزا از یکدیگر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج در هر چهار منطقه نشان داد که اختلاف معنی داری بین توده های مشکوک و حساس از نظر تاثیر علف کش ها وجود نداشت. به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل دقیق تر تاثیر علف کش ها بر توده های مشکوک و حساس، مقایسه میانگین تاثیر هر یک از علف کش ها بر تعداد (تراکم) و بیوماس توده های مشکوک و حساس به تفکیک و برای هر منطقه انجام شد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که تاثیر علف کش های پیرامین، بتانال آ-ام و تیمار عدم مصرف علف کش بر تعداد و بیوماس هر یک از توده های مشکوک و حساس در کلیه مناطق تقربیا غیر معنی دار بود. به عبارت دیگر تعداد و بیوماس توده های مشکوک و حساس در کلیه مناطق در برابر این علف کش ها رفتار یکسانی داشتند. لذا به نظر می رسد که هنوز علف هرز تاج خروس در مناطق مورد مطالعه نسبت به علف کش های پیرامین و بتانال آ-ام مقاوم نشده و نارضایتی ناشی از عدم کنترل مناسب این علف هرز در مناطق مختلف احتمالا به عوامل دیگری از جمله کیفیت سموم، یا عدم استفاده به مقدار مورد لزوم، یا زمان مصرف و اعمال علف کش ارتباط دارد.