تحلیل بیو کلیمایی شیوع بیماری مالاریا در شهر چابهار

مالاریا یک عفونت حاد و مزمن است که با لرز، تب، کم خونی و گاهی اوقات با عوارض شدید و کشنده مشخص می گردد. این بیماری توسط تک یاخته ای از جنس پلاسمودیوم ایجاد می شود، شیوع و انتشار این بیماری تحت تاثیر مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بویژه شرایط محیطی است. در این مطالعه ضمن بررسی موارد بروز بیماری مالاریا در ماه ها و فصول مختلف سال، به بررسی رابطه بین موارد بروز بیماری با عناصر اقلیمی (دما، رطوبت نسبی، بارش) در شهر چابهار پرداخته شده است. برای انجام این پژوهش از داده های هواشناسی روزانه دما، رطوبت نسبی و میزان بارش ایستگاه هواشناسی چابهار طی دوره 1382 تا 1387 استفاده به عمل آمد. همگنی سری ها به وسیله آزمون ران-تست تعیین و به روش خود همبستگی بازسازی داده های مفقود انجام پذیرفت و فرض نرمال بودن داده ها نیز مورد تائید قرار گرفت. اطلاعات مربوط به موارد بروز بیماری به صورت ماهانه نیز در طی همین دوره از دانشگاه علوم پزشکی زاهدان اخذ گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و به منظور بررسی رابطه بین پارامترهای هواشناسی با موارد بروز بیماری از تحلیل همبستگی پیرسون و از مدل رگرسیون خطی نیز برای پیش بینی موارد بروز بیماری استفاده گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که حداکثر موارد بروز بیماری در فصل تابستان با 43 درصد و کم ترین موارد بروز مربوط به زمستان با 5 درصد اختصاص دارد. میزان موارد بروز بیماری با میانگین دما، میانگین حداکثر و حداقل دما همبستگی مثبت، قوی و معناداری در سطح آلفای 01/0، میانگین رطوبت نسبی و حداقل رطوبت نسبی همبستگی مثبت، قوی و معناداری در سطح آلفا 05/0 داشته و با میزان بارش ماهانه یک همبستگی منفی، قوی و معناداری در سطح آلفای 01/0 نشان می دهد.