تحلیل نوسانات اقلیمی موثر بر ارتفاع برف (منطقه کوهرنگ)

حجم منابع آب و دسترسی به آن از مهم ترین عوامل شکل گیری سازمان فضای جغرافیایی ایران است. این منابع آب به شدت به توده های ارتفاعی بالای 3500 متر، خط برفمرز دائمی و موقت وابسته بوده که نسبت بارش جامد به بارش سالانه، ماندگاری و ارتفاع برف در این میان سهم بسزایی دارند. بنابراین وجود روند کاهشی در هر کدام از شاخص ها مذکور حجم منابع و در دسترس بودن آن را محدود می کند. منطقه کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری مهم ترین کانون آبگیر دائمی کشور می باشد. این منطقه به عنوان سرچشمه رودخانه های کارون و زاینده رود در طی سال های اخیر با کاهش نسبت بارش جامد به بارش سالانه، ارتفاع برف و حجم آب روبرو است. داده های اقلیمی و ارتفاع برف آن در یک دوره 20 ساله به کمک روش های زمین آماری همبستگی، رگرسیون چند متغیره و تحلیل های عاملی تحلیل گردید. با توجه به روش های استفاده شده دمای متوسط روزانه، دماهای خشک و تر ساعت 9 صبح به ترتیب با 647/0-، 640/0 – و 652/0- همبسته بودن بیشترین تاثیر را بر ارتفاع برف دارند. آستانه ذوب برف در هرکدام از این شاخص ها از 08/2 درجه سانتی گراد در ساعت 6 به 82/ 3 در ساعت 12 و 62/6 در ساعت 18 به وقت محلی افزایش می یابد. مقدار ویژه 608/10 و تبیین بیش از 75 درصد واریانس بیانگر نقش مهم این عناصر بر ارتفاع برف می باشد. روند افزایشی دما در این منطقه (275/4Z=) تشدید ذوب برف و کاهش حجم منابع آب در دسترس رودخانه های کارون و زاینده رود را به دنبال داشته که تامین آب و جایگاه این منطقه در توسعه ای منطقه ای از نظر وابستگی به منابع آب را دستخوش تغییرات ناگهانی می نماید