مدیریت بافت فرسوده شهرهای کویری ایران در جهت انتخاب استراتژی مناسب مطالعه موردی شهر میبد

بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری بخش اعظمی از سطح شهرهای کشور را تشکیل می دهند. این بافت ها از یک سو از طیف گسترده ای از مشکلات کالبدی، عملکردی، ترافیکی و زیست محیطی رنج می برند و برای کل گستره شهر یک تهدید جدی به شمار می آیند و از سوی دیگر مهم ترین پتانسیل شهرها برای استفاده از زمین جهت اسکان جمعیت، تامین فضاهای باز و خدماتی و نیز بهبود محیط زیست محسوب می شوند. میبد از جمله شهرها در این زمینه است که مقاله حاضر ابتدا به تشریح ویژگی های کلی: طبیعی، جمعیتی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و سپس به تعیین محدودی بافت فرسوده با توجه به معیارهای چون بلوک هایی با بیش از 50 درصد قطعات کمتر از 200 متر مربع، بلوک هایی با بیش از 50 درصد سیستم فاقد سازه ای و بلوک هایی که بیش از 50 درصد معابر آنها کمتر از 6 متر مربع هستند پرداخته و در نهایت بعد از شناخت مسایل و مشکلات محدوده به اولویت بندی مسایل پرداخته است به گونه ای که فرسودگی ساختمان ها و مخروبه بودن آنها و تنگ و باریک بودن معابر به عنوان مهم ترین مشکلات محدوده بافت فرسوده شناخته شد. در جمع بندی با شناسایی نقاط قوت و فرصت ها به ارایه سیاست هایی جهت کاهش نقاط ضعف و تهدیدات جهت مدیریت مطلوب محدوده بافت فرسوده ارایه گردید. از جمله مهم ترین راهبردها و سیاست ها می توان به اصلاح و تعریض معابر باریک، تامین و توسعه فضاهای خدماتی، تفریحی، ورزشی، درمانی و جهانگردی در بافت، ارائه تسهیلات مالی به ساکنان در امر ساماندهی واحدهای مسکونی با توجه به مشارکت بالای ساکنین در زمینه بهسازی و نوسازی اشاره کرد که تمام این راهبردها در صورت توجه مسئولان مدیریت شهری می توانند قابلیت اجرایی پیدا کنند. روش پژوهش مقاله حاضر «توصیفی– تحلیلی با استفاده از مدل برنامه ریزی استراتژیک (Swot) و شیوه گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و پیمایشی است