حق آموزش در قطعنامه 1737 شورای امنیت علیه ایران

امروزه شورای امنیت به واسطه ماموریت اصلی خود که همانا حفظ صلح و امنیت بین المللی می باشد، در اعمال ماده 41 از فصل هفتم منشور ملل متحد باتوجه به حصری نبودن موارد مندرج در ماده مذکور، دارای اختیارات نسبتا گسترده ای گردیده است. به طوری که در اعمال تحریم های خود کمترین دغدغه حقوق بشری را به خود راه می دهد. یکی از این موارد بند 17 قطعنامه 1737شورای امنیت درخصوص پرونده هسته ای ایران است که در آن یکسری محدودیت های آموزشی علیه اتباع ایرانی لحاظ گردیده است. در این مقاله سعی شده است ابعاد مختلف این موضوع مورد بررسی قرار گیرد. باتوجه به اینکه امروزه نقض حقوق بشر از سوی شورای امنیت مورد بحث محافل علمی و حقوقی می باشد و همچنین باتوجه به ارتباط این امر با مسائل روز کشورمان، پرداختن به این موضوع را امری بدیع و ضروری دانسته ایم. تلاش می شود تا موضوع حق بر آموزش از منظر نقض حقوق بشر در این قطعنامه مورد نقد قرار گیرد.