تاثیر متغیرهای نهادی و کلان اقتصادی بر ساختار صنعت بانکداری ایران

کارکرد اصلی بازارهای مالی در اقتصاد، فراهم نمودن روشی برای هدایت و تخصیص سرمایه ها از سوی پساندازکنندگان به سوی سرمایهگذاران میباشد. از آنجایی که در کشورهای در حال توسعه بانک ها نقش مهمی را در بازارهای مالی بازی میکنند، میتوان با یافتن برخی از متغیرهای موثر بر ساختار این بازار روند کاراتری برای تخصیص سرمایه ها ایجاد نمود.
در این مقاله به بررسی اهمیت و تاثیر متغیرهای نهادی و کلان اقتصادی روی ساختار صنعت بانکداری برای یک نمونه 15 تایی از کشورهای حوزه چشم انداز 20 ساله ایران و ایران در سال های 2002 تا 2009 با روش حداقل مربعات تعمیم یافته (EGLS) و اثرات ثابت داده های تلفیقی (پانل) پرداخته شده است.
نتایج نشان میدهد که لگاریتم GDP سرانه به عنوان یک پراکسی برای توسعه نهادها مهمترین متغیر در توضیح دادن قدرت بازاری است. متغیرهای نهادی دیگر مانند شاخص آزادی اقتصادی، شاخص حکمرانی و شاخص آزادی مالی بعد از متغیرهای مشخصه بانک ها (نسبت تسهیلات اعطایی به دارایی ها و لگاریتم کل دارایی ها) مهم هستند. نرخ تورم اگر چه اثر معنی داری روی ساختار صنعت بانکداری دارد اما این تاثیر اندک است و تاثیر نرخ رشد GDP روی ساختار از نظر آماری معنی دار نیست.