اثر مداخلات آموزشی اصلاح سبک زندگی بر شیوع چاقی عمومی و چاقی مرکزی در بزرگسالان: مطالعه ی قند و لیپید تهران

تعداد کمی از مطالعات به آموزش اصلاح سبک زندگی در جهت پیشگیری از چاقی در سطح جامعه پرداخته اند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش جمعیتی اصلاح سبک زندگی بر شیوع چاقی عمومی و چاقی مرکزی در بزرگسالان انجام گرفت.
این مطالعه روی 3270 مرد (1205 نفر گروه مداخله و 2065 نفر گروه شاهد) و 4464 زن (1670 نفر گروه مداخله و 2794 نفر گروه شاهد) بزرگسال 20 ساله و بالاتر در تهران (شرکت کننده در مطالعه ی قند و لیپید تهران طی سال های 90-1378) انجام شد. در 4 بررسی مقطعی با فواصل 3 ساله متغیرهای دموگرافیک، عادات رفتاری و وضعیت ابتلای این افراد به چاقی عمومی و مرکزی مورد ارزیابی قرار گرفت. مداخلات شامل ارائه ی مشاوره ها، سخنرانی ها و توزیع مواد کتبی آموزشی در زمینه ی بهبود رژیم غذایی، افزایش فعالیت بدنی و کاهش استعمال دخانیات در طی مطالعه بود.
میانگین سنی مردان و زنان به ترتیب 9/14 ± 2/44 و 7/13 ± 1/42 سال بود. پس از 9/9 سال پیگیری، مداخله روی شانس چاق شدن مردان و زنانی که در آغاز مطالعه چاق نبودند، تاثیر محسوسی نداشت و شانس چاق ماندن مردان و زنانی که در آغاز مطالعه چاق بودند را 27/0 و 38/0 کاهش داد. کاهش مشاهده شده تنها در زنان معنی دار بود (002/0 = P). مداخلات، شانس چاقی مرکزی را در زنان مبتلا به چاقی مرکزی 34/0 کاهش داد (002/0 = P)، اما در سایر افراد تاثیری نداشت.
نتایج نشان دهنده ی تاثیر مفید مداخلات جمعیتی اصلاح سبک زندگی بر کاهش شیوع چاقی عمومی و چاقی مرکزی در بزرگسالان مبتلا به این مشکلات بود. این اثرات در زنان به مراتب بیشتر از مردان بود. بنابراین اصلاح برنامه ی مداخلات اجرایی در افراد غیر چاق و مردان چاق لازم به نظر می رسد.