سیستم های بیسیم و سیار در پزشکی از راه دور (دارای امتیاز بازآموزی)

کاربرد سیستم های بیسیم و سیار با توجه به مزایای زیاد در سیستم های بهداشت و درمان، ضرورت دارد. هدف این مقاله معرفی انواع سیستم ها، انواع برنامه های کاربردی و استانداردهای بیسیم و سیار پزشکی از راه دور است.

این مطالعه به صورت مروری در 1389 انجام شده است. به منظور انجام این پژوهش، مقالات چاپ شده در طی سال های 2005 تا 2012، به زبان انگلیسی با تاکید بر فن آوری ها و سیستم های بیسیم و موبایل در سلامت در بهداشت و درمان مورد بررسی قرار گرفتند. جستجو با واژه های پزشکی از راه دور، سیستم های بیسیم در سلامت، فن-آوری سلامت و ارتباطات از راه دور استفاده شد. کاربرد این واژه ها در پایگاه های معتبر پزشکی شامل Pubmed، Science Direct، Google Scholar، Web of Science و Proquest انجام شد. پس از جمع آوری اطلاعات، مورد تحلیل قرار گرفتند.

سیستم پزشکی از راه دور در آمبولانس، سیستم پزشکی از راه دور در فضا، سیستم تله کاردیولوژی، سیستم EEG، و سیستم اولتراسوند از جمله انواع سیستم های بیسیم و سیار در پزشکی از راه دور می باشند. برنامه های کاربردی پزشکی از راه دور بیسیم و سیار مبتنی بر PDA، برنامه های کاربردی داروسازی و تجویز داروها، و برنامه های کاربردی ردیابی بیماران نمونه هایی از انواع برنامه های کاربردی بیسیم و سیار پزشکی از راه دور می باشند. HL7، DICOM، SNOMed و ICD-9-CM از جمله مهم ترین استانداردهای مطرح در سیستم‎های بیسیم و سیار پزشکی از راه دور است.

علی رغم مزایای زیاد سیستم های بیسیم و سیار در پزشکی از راه دور می توان به چالش هایی مانند سرعت پایین در ارسال تصاویر و ویدئو، عدم توجه کافی به بحث محرمانگی در طراحی این سیستم ها، محیط و تعداد متغیر کاربران در طی روز اشاره کرد. پیشنهاد می شود به هنگام برنامه ریزی و طراحی سیستم های بیسیم و سیار در پزشکی از راه دور به اقدامات لازم برای رویارویی با این چالش ها لحاظ شود.