تاثیر تمرین کوتاه مدت همراه با ویبراسیون کل بدن بر فعالیت الکترومیوگرافی عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس در زنان جوان سالم

اثرات ویبراسیون کل بدن (Whole body vibration یا WBV) بر پاسخ الکترومایوگرافی عضلات بررسی شده است، اما پاسخ عضلات کند و تند انقباض پس از اعمال WBV مشخص نیست. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تمرین کوتاه مدت همراه با WBV بر فعالیت الکتریکی عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس به عنوان عضلات کند و تند انقباض بود.
دوازده زن سالم جوان غیر ورزشکار (سن، 2/71 ± 25/66 سال؛ قد، 5/6 ± 161 سانتی متر؛ وزن، 5/42 ± 66/5 کیلوگرم) به صورت تصادفی در دو گروه درمان نما (Sham) (6 = n) و WBV (6 = n) قرار گرفتند. قبل و بعد از 12 جلسه تمرین، دامنه فعالیت الکترومایوگرافی (Root mean square یا RMS) حین حداکثر انقباض ایزومتریک ارادی عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس ثبت شد. تمرین شامل حفظ وضعیت سمی اسکوات ایزومتریک بود که در گروه درمان نما روی دستگاه WBV خاموش و در گروه WBV روی دستگاه WBV روشن (فرکانس ویبراسیون 30 هرتز و دامنه قله به قله جابجایی صفحه ویبراسیون 3 میلی متر) انجام گرفت.
فعالیت الکتریکی عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس قبل از شروع تمرینات در دو گروه یکسان بود (0/05 < P). دوازده جلسه تمرین تغییر معنی دار آماری در RMS عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس هیچ یک از گروه ها ایجاد نکرد (0/05 < P). همچنین، با وجود تغییر رفتار و افزایش پاسخ RMS عضله گاستروکنمیوس خارجی از گروه درمان نما به گروه WBV، تفاوت معنی داری در مقدار تغییر RMS عضله مذکور بین دو گروه مشاهده نشد (0/05 < P). مقدار تغییر RMS عضله سولئوس نیز تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت (0/05 < P).
با این که افزایش فعالیت الکتریکی عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس بعد از تمرین WBV از نظر آماری به سطح معنی دار نرسید، اما بررسی الگوی پاسخ عضلات بین گروه درمان نما و گروه WBV، مبین اثر مثبت WBV بر عضله گاستروکنمیوس به عنوان عضله تند انقباض است.