تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر میزان مهارت های اجتماعی دانش آموزان کم شنوای فراگیر

مطالعات گسترده ای در مورد اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر رفتار دانش آموزان انجام شده است، اما در مورد اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر رفتار دانش آموزان دارای معلولیت پژوهش های کمی وجود دارد. با توجه به این که نیاز این گروه از دانش آموزان به آموزش مهارت ها بیشتر از سایرین است، لزوم برنامه ریزی و اجرا در این خصوص اهمیت ویژه ای دارد. هدف از این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر افزایش میزان مهارت های اجتماعی دانش آموزان پسر کم شنوای مقطع راهنمایی مدارس فراگیر بود.
طرح پژوهش از نوع مطالعات شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با دو گروه آزمایش و شاهد بود. از میان 38 دانش آموز پسر دارای مشکل شنوایی که در رده های اول تا سوم راهنمایی در مدارس فراگیر (تلفیقی) شهر اراک در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل بودند، به صورت تصادفی 30 نفر از آن ها انتخاب و به دو گروه 15 نفری آزمایشی و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمایشی هفته ای دو بار و طی 16 جلسه دو ساعته، مهارت های زندگی را آموزش دیدند. مهارت های اجتماعی هر دو گروه قبل و بعد از آموزش با استفاده از مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی (Social skills rating scale) ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده های گرد آوری شده از پیش آزمون و پس آزمون، آمار توصیفی و آزمون های آماری Independent t و ANCOVA استفاده شد.
گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد عملکرد بهتری در پس آزمون مهارت های اجتماعی داشت (0/001 > P).
آموزش مهارت های زندگی، مهارت های اجتماعی، همکاری، مهارت ابراز وجود و خویشتن داری (مهار خود) را به گونه ای معنی دار افزایش می دهد.