اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر هوش هیجانی معلولین جسمی- حرکتی

در این پژوهش تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر هوش هیجانی معلولین جسمی- حرکتی شهر مشهد مورد بررسی واقع شد.
روش پژوهش نیمه آزمایشی (با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد) بود. جامعه آماری شامل کلیه معلولین جسمی- حرکتی (108 نفر) مجتمع آموزشی نیکوکاری توان یابان مشهد بود. از بین آن ها پس از غربال گری اولیه تعداد 30 نفر که از لحاظ مهارت های اجتماعی و سطح هوش هیجانی دارای بیش ترین نارسایی بودند، انتخاب شدند و با استفاده از شیوه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. سپس آموزش مهارت های اجتماعی در طی 15 جلسه به گروه آزمایش ارایه شد. جهت جمع آوری داده های پژوهش از پرسش نامه مهارت های اجتماعی Regio و پرسش نامه هوش هیجانی Bar–On استفاده گردید. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از آزمون ANCOVA چند متغیری انجام شد.
گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری در مولفه های روابط درون فردی {0/01 = P، 13/61 = (22، 1)F}، روابط بین فردی {0/01 = P، 24/02 = (22، 1)F}، سازگاری {0/01 = P، 20/47 = (22، 1)F}، کنترل استرس {0/01 = P، 8/69 = (22، 1)F}، خلق عمومی {0/01 > P، 13/55 = (22، 1)F} و سطح هوش هیجانی کلی {0/02 = P، 22/16 = (22، 1)F} داشت. آموزش مهارت های اجتماعی بیش ترین اثربخشی را بر مولفه های روابط بین فردی، روابط درون فردی، خلق عمومی و سازگاری و کم ترین اثربخشی را بر مولفه کنترل استرس داشته است.
با توجه به مولفه های مهارت های اجتماعی، آموزش این مهارت ها منجر به افزایش سطح کلی هوش هیجانی معلولین جسمی- حرکتی گردید. ارتقای سطح هوش هیجانی بهبود وضعیت سلامت روانی- اجتماعی معلولین جسمی- حرکتی را به همراه دارد.