بررسی الگوی تجویز داروهای آنتی بیوتیک در درمان ریشه دندان ها توسط دندان پزشکان عمومی شهر اصفهان

موارد تجویز آنتی بیوتیک ها در دندان پزشکی و به خصوص درمان ریشه محدود می باشد؛ اما آنتی بیوتیک ها به طور گسترده ای در دندان پزشکی تجویز می شوند. اطلاعات اندکی در مورد عادات تجویز آنتی بیوتیک در میان دندان پزشکان موجود است. هدف از این پژوهش، بررسی و تعیین الگوی تجویز آنتی بیوتیک ها توسط دندان پزشکان عمومی شهر اصفهان بود.
در این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی- تحلیلی، تعداد 280 دندان پزشک عمومی شهر اصفهان در سال 1390 شرکت نمودند. ابتدا پرسش نامه شامل 15 سوال در مورد نحوه تجویز آنتی بیوتیک تهیه گردید. پیش از شروع مطالعه، روایی و پایایی پرسش نامه مشخص گردید. اطلاعات به دست آمده از پرسش نامه، در نرم افزار SPSS به وسیله آزمون های آماری توصیفی بررسی گردید.
آموکسی سیلین mg 500 به صورت 3 بار در روز (6/63 درصد) و پنی سیلین VK، mg 500 به صورت 4 بار در روز (4/11 درصد) به ترتیب اولین و دومین آنتی بیوتیک انتخابی برای بیماران بدون حساسیت به پنی سیلین بودند. برای بیماران دارای حساسیت به پنی سیلین ها نیز، کلیندامایسین mg 300 به صورت 4 بار در روز (3/39 درصد) و اریترومایسین mg 400 به صورت 4 بار در روز (2/28 درصد) اولین و دومین آنتی بیوتیک تجویز شده بودند. دوز دو برابر اولیه در 5/32 درصد از موارد رعایت می شد. کمترین مورد تجویز آنتی بیوتیک پولپیت دردناک بدون پریودنتیت اپیکالی (7/5 درصد) و بیشترین مورد تجویز آنتی بیوتیک نکروز پالپ همراه آبسه حاد اپیکالی (85 درصد) بود.
صحیح ترین عملکرد دندان پزشکان در مورد مدت زمان تجویز آنتی بیوتیک و نادرست ترین عملکرد دندان پزشکان در ارتباط با موارد تجویز آنتی بیوتیک بود. افزایش سطح آگاهی و دانش دندان پزشکان در تجویز صحیح و اصولی داروهای آنتی بیوتیک در برنامه های آموزشی و دوره های بازآموزی ضروری به نظر می رسد.