رابطه سعادت و سیاست از دیدگاه فارابی

سعادت مساله ای فلسفی است که به دلیل بیان برترین منزلت و غایت کمال تعقل آدمی، پیوسته توجه فیلسوفان را به خود جلب کرده است. پرسش اصلی مقاله حاضر، تبیین دیدگاه فارابی درباره ی سعادت و تاثیر سیاست در آن می باشد. سیاست فعل و تدبیر رئیس مدینه ی فاضله است و این تعریف براساس تعالیم دین که در نهایت تمام افراد مدینه را به سعادت می رساند، شکل گرفته است.. از منظر فارابی عواملی چون تعقل، قوه ی ناطقه و عقل فعال بنیان فلسفی سیاست را پی می نهد و لذا به سعادت منتهی می شود. مدینه ی فاضله نیز طبق دیدگاه وی بر اساس رئیس آن شکل می گیرد. او به واسطه ی دانایی و ارتباط با عقل فعال و شناخت حقیقی، وظیفه ی رساندن اهل مدینه به سعادت را بر عهده دارد. فارابی از علمی مدنی یاد می کند که به بررسی افعال و اخلاق می پردازد تا این نکته را تبیین کند که گسترش هنجارهای اخلاق در میان مردم با حکومتی امکان پذیر است که تنها به نیروی خدمت و فضیلت دست به چنین کاری می زند حاصل این خدمت سیاست است و غایت علم سیاست، بحث در سعادت عملی آدمی است. پس سیاست سعادت انسان را رقم می زند.