کاربرد لاپاراسکوپی تشخیصی در نازایی اولیه و ثانویه

نازایی یکی از مشکلات مهم بهداشتی درمانی جامعه می باشد وحدود 15-10% زوجین درسنین باروری از این معضل رنج می برند. بسته به علل نازایی، روش های تشخیصی و درمانی متفاوتی از جمله لاپاراسکوپی برای آن وجود دارد. با توجه به عوارض بالای لاپاراسکوپی، این مطالعه به منظور ارزیابی لاپاراسکوپی در تشخیص علل نازایی انجام گرفت.
این مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی و مقطعی بر روی پرونده های 221 بیمار نازای مراجعه کننده به مرکز نازایی فاطمه زهرا (س) بابل طی سال های 79-76 انجام گرفته است. این بیماران در مسیر ارزیابی علت ناباروری تحت لاپاراسکوپی تشخیصی قرار گرفته اند لذا اطلاعات موجود از پرونده های آنها گردآوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
بر اساس اطلاعات به دست آمده 77% زنان نازایی اولیه و بقیه نازایی ثانویه داشتند. شایع ترین ریسک فاکتور، هیستروسالپنگوگرافی غیر طبیعی بود که در نازایی اولیه (44%) بیشتر از نازایی ثانویه (33%) است. فراوان ترین یافته غیرطبیعی لاپاراسکوپی در نازایی اولیه و ثانویه به ترتیب چسبندگی لگنی 24% و 27% و انسداد لوله یک طرفه 17% و 25% بودند. همچنین گزارش لاپاراسکوپی به دنبال هیستروسالپنگوگرافی غیر طبیعی، 27% طبیعی و 73% غیرطبیعی بود (P<0.001). میزان صحت تشخیصی هیستروسالپنگوگرافی نسبت به لاپاراسکوپی 67% می باشد.
با توجه به اینکه شایع ترین عامل نازایی چسبندگی لگنی و انسداد لوله ها می باشد، پیشنهاد می شود که لاپاراسکوپی در زنانی که نازایی اولیه داشته و هیستروسالپنگوگرافی طبیعی دارند و نیز هیچ عامل خطر دیگری ندارند با تاخیر انجام شود.