اختلاف جنسی در عوامل موثر بر بقای کوتاه مدت بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی حاد در اصفهان

زنان در سنین بالاتری مبتلا به سکته ی قلبی حاد می شوند و فشار خون، دیس لپیدمی، دیابت ملیتوس و مرگ و میر در بیمارستان در زنان بیش از مردان می باشد. هدف این مطالعه، تعیین اختلاف در عوامل پیشگویی کننده ی میزان بقای کوتاه مدت در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی حاد بر اساس جنس بود.
این مطالعه یک مطالعه ی هم گروهی مبتنی بر بیمارستان بود که طی سال های 1378 تا 1387 تمامی بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی را که در بیمارستان های دولتی و خصوصی شهرستان اصفهان و نجف آباد بستری شدند، در بر گرفت. جهت تعیین عوامل پیشگویی کننده ی بقای 28 روزه ی بیماران از آزمون Cox regression تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. میزان بقای بیماران با استفاده از آزمون آماری Kaplan-Meier و Logrank به دست آمد.
خطر نسبی تطبیق شده ی مرگ در هر دو جنس با افزایش سن بیشتر شد؛ به گونه ای که در گروه های سنی80 سال و بیشتر در مردان 7/12 با فاصله ی اطمینان 95 درصد 3/31-14/5 و در زنان 78/8 با فاصله ی اطمینان 95 درصد 1/63-2/1 بود. همچنین انفارکتوس دیواره ی قدامی در هر دو جنس خطر نسبی بالاتری از نوع تحتانی داشت؛ به طوری که به ترتیب در مردان 3 (فاصله ی اطمینان 95 درصد 11/5-78/1) در برابر 74/1 (فاصله ی اطمینان 95 درصد 3-1) و در زنان 16/2 (فاصله ی اطمینان 95 درصد 4-16/1) در برابر 57/1 (فاصله ی اطمینان 95 درصد 94/2-82/0) بود. همچنین میزان بقا در هر دو جنس در طی دوره ی مطالعه افزایش یافت که این افزایش در زنان بارزتر بود.
با توجه به روند صعودی میزان بقا در هر دو جنس در پی رخداد انفارکتوس قلبی حاد، می توان فعالیت های ارتقای بهداشت عمومی و مراقبت های پزشکی را با همین روند ادامه داد. همچنین پزشکان باید خدمات درمانی کارامد تری برای بیمارانی که در خطر بیشتر مرگ و میر هستند، ارایه نمایند.