بررسی تاثیر خاطره گویی گروهی بر ناتوانی سالمندان ساکن در خانه های سالمندان شهر مشهد در سال 1390

هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر خاطره گویی گروهی بر معیار ناتوانی در سالمندی در سالمندان ساکن در خانه های سالمندان شهر مشهد بود.
در این مطالعه نیمه تجربی56 نفر از سالمندان ساکن در خانه های سالمندان شهر مشهد به روش در دسترس انتخاب شدند. واحدهای پژوهشدر هر یک از خانه های سالمندانبه صورت غیر تصادفی به گروه خاطره گویی گروهی (30 نفر) و کنترل (26 نفر) اختصاص دادهشدند. به این ترتیب شش گروه خاطره گویی8-4 نفری تشکیل شد. خاطره گویی گروهی در طی مدت 8 هفته، بصورت هفتگی برگزار شد و هر جلسه حدود یک ساعت به طول انجامید.معیار ناتوانی در سالمندی، افسردگی، عملکرد شناختی و درد، به ترتیب با استفاده از نسخه دوم پرسشنامه سنجش ناتوانی سازمان بهداشت جهانی، مقیاس 15 آیتمی افسردگی سالمندان، آزمون خلاصه شده وضعیت روانی و مقیاس دیداری درد اندازه گیری شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 5/11 و آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد.
نتیجه آزمون های آنالیز واریانس با مقادیر تکراری و من ویتنی نشان داد بین تغییرات معیار ناتوانی در سالمندی)94/0(p=و زیر مجموعه های آن؛ برقراری ارتباط و درک مطلب)20/0(p=، تحرک و جابجایی)20/0(p=، انجام فعالیت های خود مراقبتی)92/0(p=، سازش و زندگی کردن با دیگران)72/0(p= و مشارکت)88/0(p= در دو گروه کنترل و خاطره گویی گروهی تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت.
برگزاری هشت جلسه یک ساعتی خاطره گویی گروهی به صورت هفتگی نتوانست معیار ناتوانی در سالمندی و زیر مجموعه های آن را در سالمندان ساکن در خانه های سالمندان کاهش دهد. بنابراین انجام مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه می گردد.