بررسی مروری نقش عفونت های مایکوپلاسمائی در ایجاد ناباروری در انسان

خانواده مایکوپلاسماتاسه باکتری های بدون دیواره سلولی اند که در میزبان های مختلف مثل انسان، حیوانات، گیاهان و حشرات یافت می شوند. مایکوپلاسماها از کوچک ترین و ساده ترین باکتری هایی هستند که دارای زندگی آزاد بوده، اغلب فلور طبیعی مجرای ادراری – تناسلی مردان و زنان می باشند و گونه های بالقوه پاتوژنند. عفونت های ناشی از مایکوپلاسما و اوره آپلاسمای تناسلی می تواند به ناباروری و نازایی منتهی شوند. توانایی و قابلیت چسبیدن این میکروارگانیسم ها به سلول های پوششی مجرای ادراری - تناسلی، اسپرم و اریتروسیت آن ها را قادر به ایجاد عفونت در دستگاه ادراری تناسلی انسان نموده است. این عفونت ها اغلب بدون علامت بوده و تاثیرات منفی بر سلامت تناسلی خواهند داشت. تاثیر عفونت بر حجم، pH، تحرک، مورفولوژی و تعداد اسپرم در مردان و عبور آن ها از کانال زایمان در زنان از عوامل مرتبط با ناباروری محسوب شود. امروزه آمارهای مختلفی از نواحی گوناگون جهان در مورد نقش عفونت ها در ایجاد ناباروری موجود است که از 39 درصد در کشورهای پیشرفته تا 85 درصد در کشورهای آفریقایی متغیر می باشد. همچنین میزان فراوانی اوره آپلاسما در زوج های نابارور (42 تا 95 درصد) بیشتر از زوج های بارور (23 الی 25 درصد) گزارش شده است. در صورت عدم تشخیص، پیشگیری و درمان مناسب این عفونت ها می توانند به طور مستمر باقی مانده و منجر به عواقب خطرناکی مثل بیماری های التهابی لگن و ناباروری گردند. لذا شناسایی این باکتری ها در مردان و زنان نابارور فاقد علائم بالینی، از اهمیت بالایی برخوردار است و غربال گری میکروبی برای زوج های نابارور به خصوص در سنین جوانی ضروری به نظر می رسد