مطالعه تغییرات سیتوکین ها در بیماران آلوده به ژیاردیا لامبلیا در مقایسه با افراد سالم

ژیاردیوزیس انسانی، عفونتی است ناشی از تک یاخته تاژکدار ژیاردیا لامبلیا که در روده باریک زندگی می کند و ضمن آسیب ناحیه علایم معدی روده ای نیز ایجاد می کند. این عفونت انگلی، انتشار جهانی با شیوع متغیر 5% تا 30% دارد. نقش هر دو نوع پاسخ ایمنی هومورال و سلولی در دفاع میزبان علیه انگل ثابت شده است و از آنجا که چگونگی پاسخ ایمنی تحت تاثیر مستقیم نوع و مقدار سیتوکین های ترشح شده قرار دارد، مطالعه تغییرات سیتوکینی در بیماران اهمیت بسزایی دارد.

در این مطالعه سطح سرمی اینترلوکین های 2- 4- 6- 17و 23 در بیماران مبتلا به ژیاردیوز و نیز افراد سالم اندازه گیری و مورد مقایسه قرار گرفته است. پس از تهیه نمونه خون ناشتا از داوطلبین، سنجش میزان سیتوکین ها به روش الایزا انجام شد.

در مطالعه حاضر میزان IL-2 و IL-6 در افراد آلوده بصورت معنی داری بیش از افراد سالم بود، لیکن مقدار IL-4 در افراد آلوده کاهش معنی داری داشت(0001/0P=)؛ همچنین برای اولین بار میزان IL-17 و IL-23 در افراد مبتلا به ژیاردیوز اندازه گیری شد که میزان این سیتوکین ها در افراد آلوده بصورت معنی داری بیش از افراد سالم بود(به ترتیب 044/0P= و 03/0P=).

پاسخ دفاعی میزبان در برابر عفونت های انگلی تحت تاثیر مستقیم سیتوکین ها قرار دارد. افزایش اینترلوکین های 2، 6، 17 و 23 در مبتلایان به ژیاردیوز احتمالا ناشی از پاسخ دفاعی بوده و همراه التهاب موضعی روده ها می باشد.