بررسی فراوانی و علل تعدی کلامی علیه پرسنل بالینی

تعدی کلامی شایع ترین شکل خشونت شغلی است که می تواند بر عملکرد حرفه ای پرسنل شاغل در محیط های بالینی تاثیرگذار باشد.
هدف از این مطالعه بررسی فراوانی و علل تعدی کلامی علیه پرسنل بالینی در بیمارستان های ایرانشهر بوده است.
این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی است. کلیه پرستاران، ماماها، تکنیسین های اتاق عمل و بیهوشی و بهیاران شاغل در بیمارستان های ایرانشهر (145 نفر) در مطالعه شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و سوالات مربوط به تعدی کلامی، علل ایجاد کننده و منابع آن بود که توسط اکثر واحدهای مورد پژوهش در یک نوبت تکمیل شد. هم چنین پرسشنامه خشونت شغلی در بخش سلامت ساخته شده توسط سازمان جهانی بهداشت، استفاده شد. محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (86/0) تایید کننده پایایی این مقیاس بود. داده ها پس از جمع آوری، با نرم افزار 15 SPSS آمار توصیفی و آزمون توان دوم کای تجزیه و تحلیل شدند.
4/88% نمونه ها تعدی کلامی را در 12 ماه گذشته تجربه کرده بودند. بیشترین علل تعدی کلامی، ممانعت از ورود همراهان جهت ملاقات بیماران در غیر از ساعات ملاقات، تاخیر در شروع مراقبت، کمبود پرسنل و امکانات مراکز بیان شد. زنان بیش از مردان تعدی کلامی را تجربه کرده بودند و شرکت کنندگان با سابقه کار و سن پایین تر، بیشتر در معرض خطر تجربه تعدی کلامی قرار داشتند. بیشترین تجربه تعدی کلامی در اورژانس، اتاق عمل و بخش های جراحی زنان بود. همراهان بیمار، بیماران و پزشکان بیشترین منابع تعدی کلامی اعلام شدند. 2/77% نمونه ها تعدی کلامی را به یک مرجع از جمله سرپرستار بخش، سوپروایزر و مترون گزارش کرده بودند.
نتایج نشان دهنده شیوع بالای خشونت علیه پرسنل بیمارستانی است که می تواند عوارض جسمی و روحی برای آنان به همراه داشته باشد. همچنین ارجاع اکثر آن ها به مدیران پرستاری، بیانگر اولویت و لزوم تهیه و تدوین برنامه های پیشگیری کننده در برنامه های مدیران پرستاری می باشد.