بررسی دیدگاه پرستاران در مورد علل خطاهای دارویی و موانع گزارش دهی آن در بخش کودکان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد

ایمنی بیمار یکی از مسایل اصلی در نظام های ارایه خدمات مراقبتی است و اشتباهات دارویی یک رخداد شایع بالقوه خطرناک برای بیمار است که می تواند در سیستم درمان به عنوان یکی از معیارهای سنجش ایمنی بیمار مورد استفاده قرار گیرد.
نوع مطالعه توصیفی- مقطعی است. جمعیت مورد مطالعه شامل 156 پرستار شاغل در چهار بیمارستان مشهد دارای مدرک کارشناسی به بالا و شاغل در بخش کودکان بیمارستان های دولتی مشهد بودند. ابزار گردآوری اطلاعات از چهار قسمت تشکیل شد. شامل اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه های محقق ساخته علل مختلف خطای دارویی، علل موانع گزارش خطاهای دارویی و پرسش از پرستار که به نظر وی چند درصد از خطاهای دارویی به سرپرستار گزارش می شود.
مهم ترین خطاهای دارویی از دیدگاه پرستاران، خطای پرستار در انتقال دستورات دارویی از پرونده به کاردکس (9/73%)، تجویز دوز اشتباه توسط پزشک و تنظیم نادرست وسایل انفوزیون (1/64%) بود. در پژوهش حاضر اکثر پرستاران 45 درصد خطاهای دارویی را به سرپرستار گزارش می دهند. علل موانع گزارش دهی خطاهای دارویی به ترتیب اهمیت کمبود اطلاعات در مورد نحوه گزارش (8/59 %) و فراموش کردن گزارش دهی (8/59 %) بودند.
وجود یک دستورالعمل شفاف در مورد نحوه گزارش و این که به چه کسی و چه موردی را باید گزارش دهند و در نظر گرفتن مصونیت های شغلی و قانونی برای افرادی که صادقانه اعتراف به خطا می کنند، نوعی ابتکار عمل در جلوگیری از مخفی ماندن خطاها خواهد بود.