نقش واسطه گری خودپنداره برای کمال گرایی و سلامت روان در نوجوانان شهر شیراز در سال 1391

در سالهای اخیر موضوع سلامت روان بسیار مورد بحث و توجه روان شناسان، روان پزشکان و مشاوران قرار گرفته و توجه به نقش سلامت روان در تضمین زندگی فردی و اجتماعی اهمیت ویژه یافته است. هدف از این پژوهش تبیین نقش واسطه گری خودپنداره برای کمالگرایی و سلامت روان میباشد.
گروه نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 400 نفر دانش آموز (200 دختر، 200 پسر) مقطع متوسطه در شهر شیراز با میانگین و انحراف معیار سنی دختران به ترتیب برابر 93/0±37/16 سال و پسران برابر 63/0±12/16 سال بود. این گروه نمونه به شیوه خوشهای چند مرحله ای برگزیده شده اند. به منظور گردآوری اطلاعات از سه مقیاس خودپنداره مندالگیو و پی ریست، مقیاس افسردگی، اضطراب و فشار روانی لاویبوند و لاویبوند (فرم 21 گویه ای) و مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی تری شورت و همکاران استفاده شد. اعتبار و روایی این مقیاس ها در طول مطالعه مورد بررسی مجدد قرار گرفت.
این تحلیل نشان داد که میزان کمال گرایی مثبت و منفی به دو شکل مستقیم و غیر مستقیم دارای تاثیر معنی دار بر سلامت روان می باشد. مقدار اثر مستقیم کمال گرایی مثبت بر سلامت روان برابر است با 17/0 (P<0.001) و اثر غیر مستقیم این متغیر برابر با 06/0(P<0.001) و همچنین مقدار اثر مستقیم کمال گرایی منفی بر سلامت روان برابر است با 39/0 (P<0.001) و اثر غیرمستقیم این متغیر از طریق خودپنداره برابر با 01/0 (P<0.001) بود.
در مجموع نتایج این تحقیق حاکی از آن بود که خودپنداره نقش واسطه گری برای سلامت روان و کمال گرایی فرد دارد، بدین معنی که کمال گرایی مثبت فرد بر خودپنداره او اثر مثبت گذاشته در نتیجه خودپنداره مثبت او باعث بهبود سلامت روان می گردد و از طرف دیگر کمال گرایی منفی با اثر منفی که بر خودپنداره فرد میگذارد باعث منفی شدن خودپنداره او شده که این امرکاهش سلامت روان و افزایش مشکلات هیجانی فرد را موجب میشود.