ظهور بتالاکتامازهای پلاسمیدی جدید در کلبسیلا پنومونیه

مقاومت آنتی بیوتیکی همواره به عنوان یک مشکل جدی برای سلامت انسان مطرح بوده است، و بیماران را در بیمارستان های سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد، از این رو سازمان بهداشت جهانی سال 2011 را به عنوان سال مقاومت آنتی بیوتیکی نامید. کلبسیلا پنومونیه یک پاتوژن فرصت طلب گرم منفی و یکی از عوامل شایع عفونت های بیمارستانی است. این باکتری، به ویژه در نوزادان باعث پنومونی، سپتی سمی، مننژیت، اسهال و باکتریمی می شود. افزایش ظهور مقاومت به چند دارو در بین ایزوله های بیمارستانی کلبسیلا پنومونیه؛ گزینه های درمانی را برای درمان عفونت های ایجادشده به وسیله این باکتری محدود کرده است. بتالاکتامازها به عنوان دفاع اصلی باکتری های گرم منفی در مقابل آنتی بیوتیک ها محسوب می شوند. اخیرا در برخی از باکتری ها، به ویژه کلبسیلا پنومونیه آنزیم های جدیدی از قبیل:NDM-1 (New-Delhi-methallo-β-lactamase-1)، OXA-48 (Oxacillinase-48)، OXA-181 (Oxacillinase-181)، KPC (Klebsiella pneumoniae Carbapenemase)، CTX-M-15 (Cefotaximase-M-15)شناسایی شده است که باعث مقاومت باکتری به بسیاری از آنتی بیوتیک ها مانند پنی سیلین ها، سفالسپورین ها، کارباپنم ها، آمینوگلیکوزیدها، ماکرولیدها، سولفامتوکسازول می شوند. ژن تولید کننده این آنزیم ها بر روی پلاسمیدها با اندازه های مختلف قرار داشته و قادرند از یک باکتری به باکتری دیگر، از یک انسان به انسان دیگر و حتی از یک کشور به کشور دیگر منتقل شوند. اهمیت بعضی از این ژن ها مانند NDM-1 و KPC در سال 2011 به اندازه بیماری ایدز، سل و مالاریا ارزیابی شده است. این آنزیم ها به عنوان یک تهدید مهم در بیماران بستری در بیمارستان ها ظهور یافته اند. بعضی پاتوژن های حاوی NDM-1 و KPCبه اشتباه ممکن است در تست های معمول آزمایشگاهی حساس در نظر گرفته شده و تشخیص داده نشوند، و این خود می تواند منجر به این امر گردد که بیماران با دریافت آنتی بیوتیک های غیر موثر، باعث گسترش و به وجود آمدن پاتوژن های مقاوم تر شوند. تاکنون هیچ گونه واکسنی برای جلوگیری از عفونت های ناشی از باکتری های مولد کارباپنم آز یافت نشده است. همچنین اطلاعاتی در مورد فراوانی این ژن های پلاسمیدی و الگوی ژنتیکی آنها در ایران وجود ندارد. از این رو، تشخیص سویه های کلبسیلا پنومونیه حاوی آنزیم های مقاومت، به ویژه NDM-1 جهت درمان بهتر بیماران و جلوگیری از انتشار این ژن ها به دیگر باکتری ها با استفاده از روش های دقیق فنوتیپی و ژنوتیپی مهم می باشد.