مقایسه تاثیر یک دوره تمرینات ترکیبی (مقاومتی هوازی) و هوازی بر حداکثر اکسیژن مصرفی، نیمرخ لیپیدی، قند خون و فشار خون مردان میانسال دارای عوامل خطرزای قلبی عروقی

فعالیت بدنی با کاهش عوامل خطرزا، نقش حفاظتی در برابر بیماری های قلبی ایفا می کند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر یک دوره تمرینات ترکیبی و هوازی بر عوامل خطرزای بیماری قلبی عروقی در مردان غیرفعال می باشد.
29 مرد داوطلب تمرین نکرده با دامنه سنی 36 الی 56 سال در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی در یکی از سه گروه هوازی، ترکیبی (هوازی و مقاومتی) و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از دوره تمرینی، شاخص توده بدن، نسبت کمر به لگن، گلوکز، فشار خون و نیمرخ لیپیدی آزمودنی ها، اندازه گیری شد. مدت زمان برنامه تمرینی برای هر گروه 8 هفته و هر هفته 3 جلسه بود. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری t همبسته و تحلیل واریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بعد از تمرینات هوازی و ترکیبی، سطوح تری گلیسیرید (TG)، کلسترول تام (TC)، لیپوپروتئین کم چگال (LDL)، لیپوپروتئین پر چگال (HDL) و گلوکز خون، تغییر معنی داری یافت (05/0p<) اما بین گروه هوازی و ترکیبی تفاوت معنی داری در TC، LDL، TG، HDL، گلوکز، فشار خون سیستولی، دیاستولی و میانگین فشار سرخرگی، مشاهده نشد. همچنین آزمودنی های هر دو گروه تجربی، افزایش معنی داری را در حداکثر اکسیژن مصرفی نشان دادند (05/0p<).
با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که هر دو نوع تمرین باعث کاهش عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی در مردان غیرفعال می شوند، هرچند که هریک از تمرینات، فواید ویژه خود را دارد.