بررسی رابطه مشارکت اجتماعی و کیفیت زندگی سالمندان عضو کانون های سالمندی شهر تهران در سال 1390

هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه مشارکت اجتماعی و ابعاد آن(مشارکت نهادی و مشارکت غیرنهادی) با کیفیت زندگی و ابعاد آن در میان سالمندان عضو کانون های سالمندی شهر تهران می باشد.
این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و مقطعی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه سالمندان عضو کانون های سالمندی شهر تهران می باشدکه از میان آنها، 200 نفر از سالمندان 60 سال به بالا را از میان کانون های سالمندی مناطق 1، 12 و 20 را به روش نمونه گیری خوشه ایو تصادفی ساده انتخاب نموده و ابزار های پژوهش، شامل پرسشنامه کیفیت زندگی لیپاد، پرسشنامه محقق ساخته مشارکت اجتماعی و چک لیست اطلاعات دموگرافیک را در میان جامعه نمونه به اجرا درآورده و اطلاعات کسب شده را با استفاده از روش های آماری ضریب آلفای کرونباخ، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی و آزمون های کولموگروف-اسمیرنف،F و T مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
مقایسه میانگین نمره کیفیت زندگی(P> 0،05) و مشارکت اجتماعی(P> 0،05) در میان مردان و زنان سالمند تفاوت آماری معناداری را نشان نداد. همچنین ضریب همبستگی مشارکت اجتماعی و کیفیت زندگی(r= 0،778) رابطه معناداری بین دو متغیر را نشان داد. با استفاده از آزمون رگرسون(Radj= 0،63)، مشخص گردید که 63 درصد تغرات متغیر کیفیت زندگی توسط متغیرهای این پژوهش قابل پیش بینی است.
نتایج پژوهش حاکی از معنادار بودن رابطه بین مشارکت اجتماعی و ابعاد آن با کیفیت زندگی سالمندان می باشد و مشارکت غیرنهادی در میان سالمندان غلبه بیشتری دارد.