درمان دارویی فیستول های حلقی- پوستی پس ازعمل لارنژکتومی با ترکیب فنی توئین، کلیندامایسین، اسید استیک و دگزامتازون در بیماران مبتلا به کانسر لارنکس در بیمارستان امام خمینی اهواز طی سال های 1380-1387

فیستول حلقی- پوستی شایع ترین عارضه (7/8 -22درصد) عمل لارنژکتومی می باشد. علی رغم درمان های مختلف شامل فلپ های لوکال، ناحیه ای و دوردست، روش ایده آل برای بستن فیستول فارنگوکوتانئوس، همچنان مورد بحث می باشد.
در این مطالعه، گروه مورد (8 نفر) به صورت آینده نگر از میان 50 بیمار طی سال های 1380 تا 1387 و گروه کنترل (19 نفر) به صورت گذشته نگر از میان 130 پرونده طی سال های 1370تا1379 که به علت کانسر لارنکس در بیمارستان امام خمینی اهواز تحت عمل توتال لارنژکتومی قرار گرفته بودند، انتخاب شدند. همه بیماران گروه مورد تحت درمان آنتی بیوتیکی، شستشوی روزانه زخم با محلولی از کلیندامایسین، اسیداستیک، دگزامتازون و فنی تویین و تعویض پانسمان 4 بار در روز تا کنترل و بهبودی فیستول قرار گرفتند.
در گروه مورد و بیمار به ترتیب، 8 (16درصد) و 19 بیمار (14درصد) دچار فیستول حلقی- پوستی گردیدند. در گروه مورد، 6 نفر قبل از عمل تحت رادیوتراپی قرار گرفته بودند (12درصد). متوسط زمانی شروع فیستول در گروه مورد 5/6 روز و در گروه کنترل 6/9 روز بود. و متوسط زمانی بهبود در گروه مورد 27 روز و در گروه شاهد 24 روز بود. در گروه مورد همه بیماران به این روش درمانی پاسخ دادند و در گروه کنترل 2 بیمار نیازمند عمل جراحی برای ترمیم فیستول گردیدند.
در این مطالعه نشان داده شد که فیستول های بزرگ در بیماران با رادیوتراپی قبلی را هم می توان با درمان های غیرجراحی و با انجام مراقبت های ویژه درمان نمود.