هیدرولوژی سیلاب‎های قدیمی با استفاده از رسوبات آب راکد (مطالعه‎ی موردی: رودخانه‎ی درونگر خراسان)

هیدرولوژی پالئوسیلاب که شاخه ای از ژئومورفولوژی رودخانه ای و مبتنی بر ژئومورفولوژی تاریخی است، سیلاب‎های قدیمی یعنی سیلاب‎هایی که با ایستگاه های دبی سنجی یا مشاهده های مستقیم انسان ثبت نشده اند را مطالعه می‎کند. در این شاخه‎ی علمی از شواهد بسیاری برای تشخیص سیلاب‎ها استفاده می شود که یکی از مهم‎ترین آنها رسوب‎های آب راکد است. این مطالعه به کشف و تحلیل چینه شناسی نمونه هایی از این رسوب ها در بخشی از حوضه‎ی آبریز رودخانه‎ی درونگر و همچنین بازسازی جریان های سیلابی قدیمی در سایت های مربوطه می‎پردازد. در این پژوهش نخست با بازدیدهای میدانی دقیق، سایت های رسوبات آب راکد مورد شناسایی قرار گرفته و پس از تحلیل چینه شناسی در محل، نمونه هایی از رسوب برای مطالعه‎ی دقیق تر به آزمایشگاه انتقال داده شده است. برای برآورد سطح سیلاب‎ها با توجه به ارتفاع رسوبات آب راکد، پس از نقشه برداری تفصیلی مقاطع عرضی و طولی کانال رود در سایت های نمونه، دبی سیلاب‎ها با استفاده از فرمول های رایج مدل سازی شده است. نتایج نشان می دهد که در سایت های نمونه، تعداد 10 تا 20 سیلاب قدیمی تشخیص داده شده که دبی اوج آنها از 112 تا 519 مترمکعب در ثانیه تغییر می کرده است. این نتایج با برآوردهای انجام شده به روش‎های مرسوم هیدرولوژی اختلاف چشمگیری را نشان می‎دهد.