بررسی مقاومت در برابر آتش سوزی چوب گونه های مختلف درختی جنگلهای شمال (مطالعه موردی در حریم جاده های جنگلی)

مقاومت چوب گونه های جنگلی نقش موثری در جلوگیری از توسعه و گسترش آتش سوزی جنگل دارد. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی مقاومت چوب گونه های درختی در هنگام آتش سوزی و ارزیابی مدت زمان سوختن کامل چوب با توجه به رطوبت و پوست آن می باشد. به همین منظور، چوب گونه های ممرز، توسکا، انجیلی، راش، لرگ، شیردار، پلت، زربین، بلندمازو و آزاد به دو صورت چوب خشک و چوب تر (با رطوبت طبیعی)، دارای پوست و بدون پوست شاخه تهیه شد. سپس مدت زمان سوختن چوب های مذکور در حرارت 400 درجه سانتی گراد با استفاده از کرنومتر اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد مقاومت چوب های تر در برابر سوختن کامل بین 3/2 (بلندمازو) تا 9/2 برابر (انجیلی) چوب های خشک می باشد. گونه های انجیلی و ممرز به ترتیب دارای بیشترین و کمترین مقاومت در برابر سوختن کامل می باشند. همچنین مقاومت چوب، به ترتیب برای گونه های پلت، شیردار، راش و آزاد افزایش می یابد. حضور پوست سبب افزایش مقاومت در برابر سوختن کامل برخی گونه های درختی می شود. به طوری که اختلاف مدت زمان سوختن کامل چوب های تر و خشک گونه های راش، زربین، پلت، شیردار و آزاد به ترتیب 46، 82، 110، 116 و 169 ثانیه اندازه گیری شد. گونه توسکا و لرگ با وجود قابلیت استقرار زیاد در مناطقی با زهکشی ضعیف، توانایی مقابله با آتش را ندارند. بنابراین بهتر است در مناطقی با خطر زیاد آتش سوزی با عوامل انسانی (به ویژه در کنار جاده های جنگلی و مناطق گردشگری) و طبیعی، گونه هایی مثل انجیلی، آزاد، پلت، شیردار و راش (با توجه به نیاز رویشگاهی) که توانایی بهتری در به تاخیر انداختن گسترش آتش سوزی دارند، به عنوان آتش بر زنده استفاده شوند.