بررسی اثرات مقایسه ای اکستازی و مت آمفتامین بر روی تمایز سلول های بنیادی جنینی موش رده ی Royan-B1 به سلول های عصبی

متیلن دی اکسی مت آمفتامین (اکستازی) و مت آمفتامین از دسته ی آمفتامین ها هستند که سمیت آن به خصوص بر روی سیستم عصبی سروتونرژیک و دوپامینرژیک ثابت شده است. هدف این مطالعه، مقایسه ی اثرات اکستازی و مت آمفتامین بر روی تمایز عصب و ژن های مختص عصبی با استفاده از سلول های بنیادی جنینی موش بود.
غلظت های مصرفی اکستازی 1000، 750، 500، 200، 100، 10، 1 و 1/0 میکرومول و مت آمفتامین 10، 50، 70، 100، 200، 500، 750 و 1000 میکرومول بود که از روز صفر طبق پروتکل توصیفی به محیط ها اضافه شد. اثرات سمی داروها بر روی نورون ها، در طی تمایز عصبی (گروه اول) و پس از تمایز (گروه دوم) و نیز اثرات دارو بر روی بیان ژن های ویژه عصبی در هر دو گروه برای هر دو دارو ارزیابی شد. تمایز سلول عصبی هفت روز پس از کشت اجسام جنینی با میکروسکوپ نوری مورد ارزیابی قرار گرفت. مهار تمایز عصبی این داروها با توجه به کاهش 50 درصدی تشکیل نورون ها در مقایسه با گروه شاهد محاسبه گردید.
تمایز عصبی اکستازی در گروه اول 50 میکرومولار و در گروه دوم 120 میکرومول بود. تمایز عصبی مت آمفتامین در گروه اول 130 میکرومولار و در گروه دوم 400 میکرومولار به دست آمد. بیان MAP2 بر خلاف بیان Nestin 7 روز بعد ازکشت اجسام جنینی همراه با داروها در گروه اکستازی در غلظت های بالاتر از 100 میکرومولار دارو در گروه اول و غلظت 200 میکرومولار در گروه دوم و در گروه مت آمفتامین در غلظت های بالاتر از 200 میکرومولار در گروه اول و 500 میکرومولار در گروه دوم کاهش پیدا کرد.
نتایج ما نشان داد که اکستازی و مت آمفتامین بر روی تمایز عصبی تاثیر داشتند. بیشترین اثرات سمی دارو در طول مرحله ی انتقال از سلول های پیش سازی به سمت سلول های عصبی بالغ می باشد. بنابراین سلول های بنیادی می توانند به عنوان مدلی مناسب در درمان بیماری ها و مطالعات بیولوژی سلولی و تکاملی و بررسی اثر عوامل مختلف بر مراحل مختلف تکوین جنین پستانداران باشند.