شیوع عارضه هالوکس والگوس در بین دانشجویان ایرانی

ازدیاد سریع شیوع هالوکس والگوس در جامعه بیشتر به عوامل فرهنگی نسبت داده می شود تا وراثت. به علت عدم وجود آمار درست و قابل اعتمادی از این معضل در جوامع ایرانی، محققین این مطالعه ابتدا به بررسی شیوع این ناهنجاری در بین دانشجویان دانشگاه به عنوان نمونه ای از جامعه جوان ایرانی پرداختند.

این تحقیق توصیفی با استفاده از دو پرسشنامه AOFASو پرسشنامه محقق ساخته در بین 290 دانشجو با میانگین سنی 2±21 سال انجام گردید. زاویه هالوکس والگوس تا 20درجه به عنوان زاویه نرمال، بین 21 تا 25 درجه دفورمیتی خفیف، بین 26 تا 40 درجه دفورمیتی متوسط و بالاتر از 40 درجه به عنوان دفورمیتی شدید در نظر گرفته شد. سپس، مقادیر بدست آمده از این مطالعه با مقادیر سایر جوامع دنیا مقایسه گردید.

نتایج این تحقیق حاکی از ابتلاء 1/34% از افراد شرکت کننده به درجاتی از هالوکس والگوس بود (30% دختر و 41% پسر). 58% مبتلایان دارای هالوکس والگوس دوطرفه بودند. شدت زاویه هالوکس والگوس بین دختران و پسران مبتلا و بین پاهای راست و چپ با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشت (05/0P>). از نظر شدت درگیری، 71% در حد خفیف و 29% هم در حد متوسط درگیری داشتند. هیچ موردی از شدت بالای 40 درجه (شدید) مشاهده نگردید. از نظر دفورمیتی های همراه، از مبتلایان به هالوکس والگوس خفیف، 25% دارای دفورمیتی صافی کف پا و 69% هم دارای عارضه بونیون بودند؛ در حالیکه در مبتلایان به هالوکس والگوس متوسط، 21% صافی کف پا و 82% عارضه بونیون مشاهده گردید. از نظر وراثتی، درحالیکه فقط 7% از افراد نرمال دارای حداقل یکی از افراد درجه اول (پدر،مادر، برادر یا خواهر) مبتلا به هالوکس والگوس بودند، این میزان در مبتلایان به نوع خفیف به 1/21% و در نوع متوسط به 4/46% رسید.

نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از شیوع بسیار بالای این ناهنجاری بین جامعه دانشجویی به عنوان نمونه ای از جامعه جوان ایرانی می باشد که بالاتر از جوامع غربی بوده و بسیار نگران کننده است. مبتلا بودن اقوام درجه یک در خانواده های مبتلایان به هالوکس والگوس شدت تاثیر وراثت در ایجاد این ناهنجاری را نشان می دهد. استفاده از کفشهای نوک باریک و یا پاشنه بلند تاثیر چندانی در افزایش شیوع بیماری نشان نداد.