تاثیر مکمل یاری منیزیم بر بی خوابی اولیه در سالمندان

حدود 50% سالمندان، مبتلا به بی خوابی همراه با علائم اختلال در به خواب رفتن، در خواب باقی ماندن یا احساس خستگی به هنگام بیداری هستند. تغییرات متعددی همراه با افزایش سن، می توانند خطر ابتلای سالمندان به اختلالات خواب را افزایش دهند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر مکمل یاری منیزیم در بهبود بی خوابی در سالمندان بود.
روش تحقیق: این پژوهش، به شیوه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور انجام شده است. 46 سالمند مبتلا به بی خوابی، به دو گروه مکمل منیزیم و دارونما تقسیم شدند و به مدت 8 هفته، تحت مداخله روزانه با mg500 منیزیم یا دارونما قرار گرفتند. در ابتدا و انتهای مطالعه، پرسشنامه های ISI، فعالیت بدنی و Sleep-log تکمیل شد. عوامل مخدوشگر آنتروپومتریک و رژیم غذایی، با پرسشنامه یادآمد سه روزه خوراک به دست آمد؛ همچنین میزان منیزیم، رنین، ملاتونین و کورتیزول سرم اندازه گیری شد. آنالیزهای غذایی با نرم افزار N4 و آنالیزهای آماری با نرم افزار SPSS (ویرایش 19) انجام شد.
بر اساس نتایج این مطالعه، مکمل یاری منیزیم، به میزان معنی داری باعث افزایش مدت زمان (002/0P=) و بازده خواب (03/0P=)، سطح ملاتونین (007/0P=) و رنین سرم (001/0P<) شد؛ همچنین باعث کاهش شاخص شدت بی خوابی (006/0P=)، زمان به خواب رفتن (02/0P=) و سطح کورتیزول سرم (008/0P=)، در گروه مکمل منیزیم نسبت به دارونما شد؛ در حالی که زمان در بستر بودن (37/0P=)، زمان برخاستن از خواب (08/0P=) و سطح منیزیم سرم (06/0P=)، تفاوت معنی داری را نشان ندادند.
مکمل یاری منیزیم احتمالا می تواند باعث بهبود شاخص های پرسشنامه ای و بیوشیمیایی خواب در سالمندان شود.